David Silverman/Getty Images Wiele produktów mięsnych na półkach sklepu spożywczego lub rzeźnika ma inną nazwę niż nazwa, której używamy w odniesieniu do samego zwierzęcia. Na przykład, nazywamy mięso wieprzowiną i dziczyzną, a nie wieprzowiną i jeleniem. I oczywiście innym takim przykładem jest fakt, że mięso krowie nazywamy „wołowiną”.
Niektórzy uważają, że jest to taktyka mająca nas mentalnie zdystansować od faktu, że jemy zwierzę. Jednak kurczak, jagnięcina i królik są zwykle nazywane tak samo, niezależnie od tego, czy są w małym zoo, czy na grillu, więc wydaje się dziwne, że stosuje się ten sposób myślenia do garstki zwierząt, a nie do innych — zwłaszcza słodkie. Dlaczego więc określamy mięso krowie mianem wołowiny?
Odpowiedź na to wymaga dość głębokiego zanurzenia się w historię i jak wiele rzeczy w świecie kulinarnym, nazwę zawdzięczamy Francuzom.
Wołowina pochodzi ze słownictwa francuskiego
Kiedy Normanowie zajęli Wielką Brytanię w 1066 roku, przywieźli ze sobą język francuski, a francuski został wprowadzony do życia codziennego (poprzez Codzienny Posiłek ).
Francuscy zdobywcy należeli do wyższej klasy niż Anglosasi żyjący w tym czasie w Wielkiej Brytanii. Anglosascy ludzie polowali, zbierali i hodowali te zwierzęta, podczas gdy Francuzi siadali przy stole i cieszyli się nimi po fakcie (poprzez Rzeźnik alpejski ). W rezultacie terminy używane przez Francuzów dla tych mięs utknęły, jeśli chodzi o mówienie o nich w sensie kulinarnym, co oznaczało, że angielskie słowo „wołowina” pochodzi z francuskiego oznaczającego krowy — wołowina . To samo można powiedzieć o mięsie zwanym „wieprzowina” — pochodzi od francuskiego słowa, świnia , co oznacza świnię.
Co ciekawe, kurczak był początkowo częścią tego zjawiska. Francuskie słowo oznaczające kurczaka, kurczak , zostało zamienione na „mleko” — jednak z biegiem lat przekształciło się to w termin używany tylko w odniesieniu do młodych kur, a nie wszystkich kurcząt w ogóle.
Uważa się, że pomysł nie do końca wystartował z rybami, ponieważ Francuzi ryba jest trochę za blisko, by pocieszyć angielskie „trucizna”.
