Instagram IMDb opisuje Stół szefa kuchni jako serial telewizyjny opowiadający o życiu, pasjach i inspiracjach szefów kuchni o międzynarodowej renomie. Obecnie serial ma sześć sezonów, które koncentrują się na jednym szefie kuchni na odcinek, co pozwala widzowi zagłębić się w osobistą historię i motywacje każdego szefa kuchni. W swojej recenzji Decydujący nazywa program przełomową serią i chwali zdjęcia i opowiadanie historii, które pozwalają widzom poznać świat każdego szefa kuchni, podążając za nimi w ich osobistej podróży do samopoznania poprzez ich rzemiosło.
Zjadacz opracował przewodnik po wszystkich 34 odcinkach serialu, który obejmuje dwa specjalnie skoncentrowane sezony – jeden, który obejmuje wyłącznie cukierników, a drugi to tylko szefowie kuchni z Francji, którzy nie są uwzględnieni w ponumerowanych sezonach. Twierdzą, że program jest dostępny do streamowania na Netflix i że daje wgląd w kuchnie niektórych z najbardziej ekskluzywnych (i drogich) restauracji z wyśmienitą kuchnią. Ten aspekt odwołuje się do impulsu podglądacza u wielu osób, które w przeciwnym razie nie byłyby w stanie uzyskać dostępu do tych przestrzeni ze względu na ograniczenia kosztów i podróży.
Pojawiła się krytyka serialu
Instagram Początkowo, Stół szefa kuchni został skrytykowany przez niektórych za brak różnorodności, o czym donosił Forbes . Program próbował to naprawić w piątym i szóstym sezonie, włączając kucharzy z bardziej zróżnicowanych środowisk, w szczególności obejmujących więcej kobiet i mniejszości. Forbes stwierdza, że czują, że program dobrze przyjął krytykę, i że Stół szefa kuchni nie stronili od realiów i uprzedzeń, z jakimi borykają się ci szefowie kuchni zarówno w swoich zawodach, jak i w życiu codziennym.
Kolejna krytyka, którą niektórzy nałożyli podczas pokazu, w tym szanowany krytyk restauracji Opiekun Jay Raynor, skupia się zbyt mocno na tworzeniu mitów i dramatyzacji szefa kuchni jako celebryty. Raynor podkreśla te niezrównoważone priorytety w jednej scenie, w której szef kuchni Dan Barber z uznanej przez krytyków restauracji Blue Hill w Nowym Jorku dochodzi do łez po tym, jak nie może zobaczyć swojej córki z powodu czasu spędzonego na pozyskiwaniu składników do restauracji. Raynor krytykuje tę scenę, argumentując, że gotowanie jedzenia dla ludzi, którzy chcą wydać prawie 200 USD plus podatek i napiwek za jeden posiłek na osobę, nie jest tak ważne dla społeczeństwa, jak się wydaje.
