Trudno nie kochać ciasta. Jest tak wiele różnych rodzajów i smaków, że każdy może je znaleźć. Jeśli zagłębisz się wystarczająco głęboko pod chrupiącymi warstwami, znajdziesz również wiele niespodzianek, o których nigdy nie wiedziałeś o tym typowym deserze.
Szekspir zabił dwie postacie ciastem
Szekspira 74 sceny śmierci , dwie z ofiar dotyczyły postaci pieczonych w cieście. W ostatnia scena z Tytusa Andronika, Titus podawał ciasto swoim gościom, w tym Tamorze, królowej Gotów, podczas kolacji w jego domu. W połowie kolacji Tytus zaszokował wszystkich, zabijając swoją córkę Lavinię. Powiedział swoim gościom, że to dlatego, że została zgwałcona przez Demetriusza i Chirona, niegodziwych synów Tamory.
Następnie ujawnił, że Tamora właśnie jadła swoich własnych synów, gdy zostali upieczeni w cieście: „Ależ tam są, oboje upieczeni w tym cieście, / którym ich matka delikatnie karmiła, / Jedząc mięso, które sama ma wychowany.' Nic dziwnego, że zarówno Tytus, jak i Tamora zginęli wkrótce po tym, jak zostali zadźgani nożem.
Rosyjski kucharz zamordował jego teścia, a następnie podał mu ciasta
Jeśli przeczytałeś ostatnią część i pomyślałeś: „Cóż, przynajmniej tak się nie zdarzyło w prawdziwym życiu”, możesz nie pokochać tej kolejnej historii. W 2011 roku podobno rosyjski kucharz zamordował swojego teścia , upiekł jego szczątki w ciasto i podawał go klientom przez trzy dni, zanim został złapany. Najwyraźniej kanibalizm również nie jest niczym niezwykłym w Rosji. W Petersburgu w 2009 roku dwóch mężczyzn zabiło i zjadło 16-letnią dziewczynkę, a także w 2009 roku mężczyzna został skazany za zabicie i zjedzenie części swojej matki.
Bramkarz został zmuszony do rezygnacji z jedzenia ciasta
W drugiej połowie meczu remisowego FA Cup 2017 pomiędzy Sutton United i Arsenalem, rezerwowy bramkarz Suttona, Wayne Shaw, został zauważony pożerając placek z mięsem i ziemniakami, siedząc na ławce, obserwując swoją drużynę. Początkowo incydent był uważany przez Shawa, znanego z ważenia 322 funtów i jedzenia podczas gier, jako kolejnego zabawnego wybryku.
Niestety, to później wyszedł że niektórzy z przyjaciół Suttona obstawiali, czy zje ciasto podczas gry, czy nie, i że jego decyzja o zjedzeniu ciasta była związana z tym zakładem. Shaw został następnie zbadany przez FA i Komisję ds. Hazardu, która udziela licencji i reguluje hazard w Wielkiej Brytanii. Zrezygnował wkrótce potem i powiedział: BBC , „Mój świat się zawalił. Byłem we łzach. Nigdy w życiu nie zostałem zwolniony. To jest w moim umyśle każdego dnia; prawdopodobnie potrwa to przez długi czas.
Największe ciasto dyniowe na świecie powstało w Ohio
największe ciasto dyniowe na świecie została wyprodukowana w 2010 roku w New Bremen w stanie Ohio przez zespół gigantycznych hodowców dyni. Ciasto miało średnicę 20 stóp, a skórkę zrobiono z 440 arkuszy ciasta. Zawierała również dynię w puszkach, mleko zagęszczone, jajka, cukier, sól i przyprawę do dyni. Został pocięty i podany do około to 5000 głodnych członków społeczności .
Piekli żywe zwierzęta w ciasta
Prawdopodobnie próbowałeś ciasta z jabłkami, dynią i jagodami, ale czy słyszałeś kiedyś o ciasto niespodzianka ? Były popularne w XVI wieku w Anglii i zawierały żywe zwierzęta, które zostały wypuszczone, gdy ciasto zostało pokrojone. Wśród zwierząt były żaby, wiewiórki, a nawet kosy. Pisarz o jedzeniu Steven Raichlen wyjaśnione do PRI jak to było ugotowane. „Zrobiłeś ogromną skórkę do ciasta, w której znajdowało się drewniane rusztowanie, więc w rzeczywistości było to pieczone wgłębienie” – powiedział. „Następnie wycinasz klapę na dole, wkładasz żywe ptaki do ciasta, otwierasz górę i ptaki wylatują z jadalni”.
Anglicy rozsławili ciasto, a Amerykanie zrobili je słodkie
Chociaż ciasto może nie być oryginalnie amerykańskie, to szefowie kuchni w Stanach Zjednoczonych zrobiłem z tego słodkie, kruche ciasto to jest dziś. Pierwsze placki robiono z twardą skórką, która nie była nawet jadalna — jej jedynym celem było trzymanie w środku nadzienia, które zwykle było rodzajem mięsa, w tym królików, kurczaków i gołębi. W tamtych czasach słodkawe ciasta nazywano tak naprawdę tartami, ale nie zawierały też cukru, ponieważ w średniowiecznej Anglii był to bardzo drogi towar. Nawet po tym, jak ciasto dotarło za ocean do Ameryki, nadal brakowało mu słodyczy. Następnie, na początku XIX wieku, na całym południu zbudowano plantacje cukru. Nagle cukier stał się powszechny, a Ameryka na zawsze zmieniła ciasto.
Najdroższy placek w historii kosztował ponad 14 000
W 2005 roku szef kuchni z Burnley w Wielkiej Brytanii stworzył odpowiednik Rolls-Royce ciasta . Napełnił ją japońską wołowiną wagyu wartą 870 dolarów, chińskimi grzybami matsutake wartą prawie 3000 dolarów, czarnymi truflami zimowymi i francuskimi grzybami Bluefoot, które kosztują ponad 100 dolarów za funt. Do sosu użył dwóch butelek Chateau Mouton Rothschild z 1982 roku, które kosztowały 1740 dolarów za sztukę. Ciasto było również pokryte złotym liściem, kosztowało 174 USD za arkusz. Cały placek kosztował 14260 dolarów, czyli 1781 dolarów za jeden kawałek.
Dyrektor generalny linii lotniczych został zaatakowany ciastem w twarz
W maju 2017 r. dyrektor generalny Qantas Airways, Alan Joyce, wygłaszał przemówienie, gdy wściekły mężczyzna przeszedł obok i roztrzaskał mu ciasto w twarz. Joyce, wesoły, 50-latek, rozmawiał z ponad 500 osobami, kiedy Tony Overheu szedł za nim i uderzył go cytrynowym ciastem bezowym.
Overheu wydał później oświadczenie, że uderzył Joyce ciastem w proteście przeciwko małżeństwom homoseksualnym , problem, który Joyce publicznie wyraził poparcie. Overheu twierdził, że wybrał bezę cytrynową, ponieważ jest to najdelikatniejszy dostępny placek, ale Joyce nie była rozbawiona. Postawił zarzuty, twierdząc, że zastraszanie ludzi za ich poglądy jest niedopuszczalne i powinno być karane.
Kiedyś nazywano je trumnami
Wczesne ciasta nie nazywano ciast w ogóle, ale raczej „trumny” lub „trumny” — skórki były niejadalnymi pudłami, które były zapieczętowane na górze i na dole jak trumna. Otwarte skórki, takie jak na cieście dyniowym lub limonkowym, były znane jako „pułapki”. Najwyraźniej Anglicy nie przejmowali się zbytnio nazywaniem swojego jedzenia po czymś, co rzeczywiście brzmi dobrze do jedzenia.
