Nowa Afryka/Shutterstock Khyati Dand
Zawodowi sportowcy zazwyczaj kierują się bardzo surowymi zasadami, które są nakreślone przez ich trenerów i trenerów. Ale kiedy przychodzi czas na rywalizację, zasady stają się jeszcze bardziej rygorystyczne. Kofeina jest szczególnie śliskim zboczem. Przez prawie dwie dekady za dużo spożywanie kofeiny zostało zabronione przez Światową Agencję Antydopingową na igrzyskach olimpijskich (przez Krajowa kawa ). Uważany za środek zwiększający wydajność, nawet nieco więcej niż przyjęty poziom kofeiny może grozić usunięciem sportowców z rozgrywek z powodu dopingu. Chociaż zakaz został już zniesiony, kofeina nadal pozostaje na liście obserwacyjnej agencji.
Alkohol to kolejna szara strefa. Podczas gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski nie wprowadza zakazu picia alkoholu podczas igrzysk, sportowcy muszą pamiętać o prawie miasta gospodarza, a także o wszelkich zasadach określonych przez ich własne kraje (poprzez Gwar ). Podczas Zimowych Igrzysk 2022 Team USA nie zezwalał na spożywanie alkoholu w swojej rezydencji na terenie Wioski Olimpijskiej. Innym incydentem w 2016 roku był holenderski gimnastyk Yuri van Gelder, który wystartował z igrzysk olimpijskich w Brazylii za picie alkoholu.
Podczas gdy konsekwencje spożywania alkoholu na zawodach są często poważne dla dzisiejszych sportowców, nie zawsze tak było. Był czas, kiedy pewien napój alkoholowy był nie tylko dozwolony, ale nawet podawany na igrzyskach olimpijskich jako napój energetyczny w połowie zawodów (poprzez Mroczny Atlas ).
Szampan, brandy i trutka na szczury były całkowicie akceptowalnymi napojami energetycznymi
Szabrownik/Shutterstock
Podczas gdy dziś na Igrzyskach Olimpijskich można spotkać sportowca popijającego elektrolity lub Gatorade, napoje energetyczne w XX wieku wyglądały nieco inaczej. Według Hak wewnętrzny , nie tylko szampan, brandy i strychninę (trutkę na szczury) uważano za skuteczne środki poprawiające wydajność, ale napoje były często rozdawane jako napoje energetyczne podczas zawodów.
czy buraki są dla ciebie złe?
Praktyka połykania szampan lub trucizna na szczury wywodzi się z cesarskich Chin i starożytnej Grecji, per Uniwersytet Massey , ale jego użycie w konkursach rozpoczęło się w XIX wieku (poprzez Mroczny Atlas ). Sportowcom, którzy brali w tym czasie udział w wyścigach pieszych, polecono regularne łyki szampana, aby pomóc im dotrzeć do mety. Zawartość cukru w alkoholu sprawiała, że wydawał się skutecznym dopalaczem energii, niskie dawki strychniny uważano za remedium na wycieńczonych sportowców. Szczególnie lubiany był orzeźwiający szampan.
Słynny grecki sportowiec Spiridon Louis, który wygrał pierwszy maraton olimpijski w 1896 r., podobno wypił koniak zaledwie 10 000 metrów przed metą maratonu (przez Światowi Sportowcy ). W 1908 roku francuski sportowiec Albert Corey przypisał swoje zwycięstwo w maratonie chicagowskim regularnym łykom szampana podczas wyścigu (poprzez Torontoist ). Chociaż współczesne igrzyska olimpijskie mogą nie być całkowicie suchym wydarzeniem, nie znajdziesz też żadnego sportowca, który przypisałby swoją wygraną kieliszkowi szampana.
