Różnica między drogim i tanim serem

Wejdź do dowolnego supermarketu, a przekonasz się, że alejka z serami oferuje szeroki zakres cen. Niektóre sery są stosunkowo niedrogie, np. cheddar Cracker Barrel, który często kosztuje mniej niż 4 dolary za półfuntowy blok. Inni zachwalają swój luksusowy status, oferując ceny wahające się od 9 dolarów za tę samą wagę podwójnego kremowego brie do aż 20 dolarów za tę samą ilość pięknie porośniętego kwiatami Alp Blossom. A to nie jest nawet górna granica kwoty, jaką możesz zapłacić za ser, gdyż najdroższy jak dotąd ser na świecie kosztuje aż 30 000 euro za 2,2-kilogramowe koło. Daje to około 3400 dolarów za osiem uncji tego towaru.

Co zatem przyczynia się do wzrostu kosztów tego, co w istocie jest zepsutym mlekiem? Wiele czynników, w tym rosnące koszty paszy, paliwa, pracy i opakowań (ten ostatni, jak Jasper Hill mówi Janet Fletcher z Ser planetarny , wzrosły w zeszłym roku o 30%), a nawet więcej. Aby zrozumieć, dlaczego ser jest tak drogi – i czy jest wart swojej ceny – zagłębiliśmy się w różnice między tanim i drogim serem. Oto, co odkryliśmy.

Sery długo dojrzewające są zazwyczaj droższe

Tajne menu płomiennej pizzy

Większość serów zaczyna się w ten sam sposób, od koagulacji mleka w twaróg i serwatkę. Jednak podczas gdy niektóre świeże sery są gotowe do sprzedaży w ciągu kilku godzin lub dni, inne sery, zwłaszcza sery twarde, muszą dojrzewać do idealnego wypieczenia. Okres kilku miesięcy – a nawet kilku lat – w specjalnie zaprojektowanych piwnicach, w których panuje stała, idealna temperatura i wilgotność, pomaga serom takim jak Alpine Gruyère lub bardzo dojrzałym cheddarom rozwinąć bogaty, maślany i orzechowy aromat, który kojarzymy z tymi twardymi serami. Proces ten pomaga również tym serom rozwinąć kryształy mleczanu wapnia, które chrupią pod zębami, wywołując przypływ pikantnego bogactwa umami.

Ale czas w tym przypadku to pieniądz.

Każdy dzień, w którym ser zajmuje miejsce na półce, wiąże się z kosztami dla serowara, który nie może wykorzystać tego miejsca na nic innego. Pomyśl o dodatkowym koszcie dla konsumenta jak o czynszu: Parmigiano-Reggiano dojrzewające przez 12 miesięcy zajęło miejsce o rok krócej niż pożądane 24. A to nie wszystko. Długo dojrzewający ser należy przewracać, szczotkować i pielęgnować, a to wymaga siły roboczej. Na przykład koło w rezerwacie Uplands' Pleasant Ridge Reserve kosztuje 3 dolary miesięcznie, jak podała firma Poważne jedzenie . Dotyczy to jeszcze bardziej bardzo starych serów, takich jak Bitto Storico, które w wieku od 15 do 18 lat są uważane za najstarszy jadalny ser na świecie i kosztują aż 150 dolarów za funt.

Świeże sery można szybko produkować i sprzedawać, dzięki czemu są tańsze

Biorąc pod uwagę, że sery długo dojrzewające kosztują więcej, oczywistym jest, że wybierając młodsze odmiany, można znacznie obniżyć cenę sera. Świeże sery, takie jak feta, chèvre czy mozzarella, mogą być wytwarzane z podobną rzemieślniczą dbałością o szczegóły, jak niektóre twardsze sery, ale kosztują mniej ze względu na wiele czynników.

Świeży ser kosztuje mniej, ponieważ wymaga mniej mleka do produkcji niż ser dojrzewający. Twardsze sery uzyskują gęstą konsystencję w wyniku utraty wody, co oznacza, że ​​z tej samej ilości mleka powstaje mniej sera niż w przypadku świeżego sera. Na przykład z jednego galona mleka można uzyskać około 1,1 funta fety w porównaniu do zaledwie 0,6 funta parmezanu. Innymi słowy, producent sera zyskuje więcej na produkcji świeżego sera i dzięki temu może sobie pozwolić na przeniesienie tych oszczędności na konsumenta.

Świeże sery również wymagają mniej pracy po uformowaniu. W przeciwieństwie do szczotkowania, obracania i starzenia w jaskiniach, które są wymagane w procesie wytwarzania droższych serów twardych, świeże sery często można sprzedać natychmiast lub prawie natychmiast po wyprodukowaniu. Na przykład świeży chèvre jest zazwyczaj gotowy do spożycia w ciągu zaledwie dwóch do trzech tygodni; Tymczasem feta może zostać sprzedana w ciągu zaledwie dwóch do trzech dni. Nic dziwnego, że te szybkie w przygotowaniu sery są tańsze niż ich długo dojrzewające odpowiedniki.

Niedrogie mleko towarowe obniża cenę taniego sera

Jednym z głównych czynników odróżniających tani od drogiego sera jest jego główny składnik: mleko. Przemysłowi producenci serów opierają się prawdopodobnie na mleku towarowym, którego cenę ustala rynek i regulacje cenowe. Tymczasem mniejsi producenci mogą zdecydować się na zakup mleka lokalnego, organicznego lub pochodzącego od zwierząt karmionych trawą bezpośrednio od producentów po wyższej cenie, a nawet hodować własne krowy mleczne, co oznacza, że ​​będą musieli zapłacić również za rafinację mleka. Te dodatkowe koszty mogą podwoić cenę samego mleka, a wszystko to składa się na cenę, jaką konsument płaci za powstały ser.

Koszt mleka premium nie jest powiązany tylko z dodatkową pracą i przestrzenią wymaganą przy hodowli krów mlecznych na pastwiskach. Może to być również wynikiem ilości mleka produkowanego przez różne rasy. Współcześni Holsztyni produkują od 5,8 do 10,5 galonów mleka dziennie w porównaniu do francuskich Normandów, którzy produkują zaledwie 3,4. Ale mleko tego ostatniego jest poszukiwane ze względu na wysoką zawartość białka i tłuszczu, nie wspominając o strawności i wyraźnym smaku. Koszt hodowli i karmienia krowy rasy normandzkiej, holsztyńskiej lub innej rasy nie zmienia się w zależności od ilości mleka, które krowa produkuje. Zatem zmniejszona wydajność powoduje wzrost ceny sera.

Europejskie dotacje pomagają obniżyć cenę importowanego sera

Produkty zagraniczne są często droższe od rodzimych ze względu na podatki i koszty transportu. Jednak zagraniczny ser niekoniecznie jest droższy niż rzemieślnicze amerykańskie wersje. Często jest odwrotnie.

Wiele krajów europejskich dotuje produkcję serów, aby chronić uświęcone tradycją tradycje. Dopłaty te mogą stanowić nawet 40% dochodu rolnika. Tymczasem amerykańscy hodowcy bydła mlecznego na ogół nie otrzymują dotacji od rządu i cały swój dochód muszą czerpać wyłącznie ze sprzedaży sera. Pomimo podatków nakładanych na europejski import, które mogą sięgać 300% lub więcej wartości sera, niektóre amerykańskie sery wytwarzane rzemieślniczo są droższe niż ich europejskie odpowiedniki.

Dzieje się tak w przypadku serów takich jak Winnimere owinięty w świerk z Jasper Hills w Vermont, który kosztuje około 48 dolarów za funt w porównaniu z podobnym serem Vacherin Mont d'Or owiniętym w świerk, który kosztuje tylko sześć dolarów więcej, mimo że jest importowany z Francja.

Jeden z najdroższych serów na świecie produkowany jest z oślego mleka

Większość serów na świecie wytwarzana jest z mleka jednego z trzech zwierząt: krów, kóz lub owiec. Jednak niektórzy producenci czerpią korzyści z innych rodzajów mleka, na przykład bogatego mleka bawolego, które stanowi bazę słynnej bawolej mozzarelli z Kampanii ( znana również jako mozzarella bawola ), czy nawet rzadsze przysmaki, takie jak mleko wielbłądzie, z którego produkowano trafnie nazwany Camelbert.

Ale być może najdroższy ser na świecie — i taki, który ty powinieneś spróbować przynajmniej raz w życiu, jeśli możesz go znaleźć — powstaje z mleka dość zaskakującego zwierzęcia. Pulę z mleka oślego produkuje tylko jedno gospodarstwo w specjalnym rezerwacie przyrody Zasavica w Serbii, a jej funt kosztuje 600 dolarów. Koszt sera zależy od kilku czynników, w tym od zapotrzebowania na ponad sześć galonów bałkańskiego mleka oślego do wyprodukowania zaledwie kilograma sera. To prawie trzykrotność zapotrzebowania na mleko w przypadku innych serów. Ponieważ osły zazwyczaj nie dają dużo mleka – nieco ponad ćwierć galona dziennie w porównaniu do trzy–czterokrotnie większej ilości mleka produkowanej przez krowy mleczne – a ponieważ osły można doić tylko przez sześć miesięczny sezon i łatwo zrozumieć, dlaczego ten ser osiąga tak wysoką cenę.

Rzadkie sery cieszą się dużym zainteresowaniem

Prawa podaży i popytu dyktują, że rzadki produkt często osiąga wysoką cenę, nic więc dziwnego, że rzadkość niektórych serów może przyczynić się do nieco przerażającej ceny. Czynniki wpływające na rzadkość sera mogą się różnić. Być może, podobnie jak pule, produkuje je tylko jeden producent na świecie. Być może potrzebują mleka rzadkiej rasy zwierząt, np. Caciocavallo, wyprodukowanego z mleka rzadkiej krowy Podolica, znanej ze swojej wytrzymałości i zdolności do przetrwania w trudnych górskich warunkach południowych Włoch.

Rzadkość sera może być także celowym wyborem serowarów. Tak jest w przypadku Cathedral City, firmy produkującej sery, która produkuje zaledwie 77 000 ton sera rocznie, czyli znacznie poniżej górnej granicy uznania za serowara rzemieślniczego (która wynosi 400 000 ton rocznie). Niezależnie od przyczyny, niska podaż w obliczu dużego popytu z pewnością podniesie cenę powstałego sera.

Możesz wydać więcej na ser sezonowy

Jednym z powodów, dla których ser może być rzadki, jest fakt, że jest produkowany wyłącznie sezonowo. Tak jest w przypadku francuskiego i szwajcarskiego Vacherin Mont d'Or, który wytwarza się tylko od połowy sierpnia do połowy marca i jest szczególnie lubiany zimą, kiedy turofile (czyli koneserzy serów) pieczą go i posypują ciepłym serem nad ziemniakami i wędlinami. Podobnie wrodzona sezonowość mleka łosi produkowanego w szwedzkim regionie Bjurholm w The Moose House oznacza, że ​​ser ten może być produkowany tylko od maja do września, co przyczynia się do ceny 500 dolarów za funt.

Im krótszy sezon, tym ser będzie bardziej poszukiwany i droższy. Jednym z takich serów jest Rogue River Blue, wytwarzany poprzez zawinięcie dojrzałego organicznego sera pleśniowego w liście winorośli namoczone w gruszkowej brandy. Sezonowość sprawia, że ​​ser dostępny jest wyłącznie w listopadzie i grudniu. Jako bonus, odkąd Rogue River Blue zdobył tytuł mistrza świata w konkursie World Cheese Awards 2019/2020, znalezienie go stało się niezwykle trudne. Kiedy to zrobisz, jest to, co zrozumiałe, dość drogie, wynoszące 75 dolarów za funt.

Dodane składniki mogą zwiększyć koszt

Podczas gdy niektórzy producenci sera rozpoczynają produkcję od drogiego mleka od zwierząt karmionych trawą lub mleka organicznego, inni producenci podwyższają cenę tego podstawowego składnika, dodając do mieszanki inne drogie przyprawy. White Stilton Gold to jeden z najdroższych na świecie serów z mleka krowiego, dzięki ozdobieniu go jadalnymi płatkami złota. Ten błyszczący ser, pierwotnie produkowany jako specjalność bożonarodzeniowa, jest obecnie produkowany przez cały rok i zazwyczaj kosztuje około 400 dolarów za funt.

Złoty liść dodaje blasku, jeśli nie za dużo smaku. Ale inne dodatki sprawiają, że ser jest smaczniejszy i droższy, jak na przykład trufla. Trufle to wyjątkowe grzyby, których rzadkość powoduje, że cena może wahać się od 300 dolarów za czarne trufle do aż 4000 dolarów za białe. Dodane do sera, co zrozumiałe, znacznie podnoszą cenę. Murray's Cheese sprzedaje sześciomiesięczny ser Cheddar Grafton Village z dodatkiem czarnej trufli za 14 dolarów za ośmiouncjowy blok. Ten sam ser, dojrzewający dwa razy dłużej, ale bez dodatku trufli, kosztuje o dolara mniej.

Wysoko cenione sery trafiają do domów aukcyjnych

Cena sera cieszącego się wystarczającą renomą może zostać podyktowana nie tyle przez rynek, co przez aukcjonera. Tak było w przypadku hiszpańskiego sera pleśniowego zwanego cabrales, produkowanego przez Guillermo Pendása dla jego rodzinnego zakładu w Asturii. Cabrales został uznany za najlepszy w regionie w 2023 r., a następnie pobił rekord świata w kategorii najdroższego sera, a 2,2-kilogramowe koło zostało sprzedane za 30 000 euro (około 32 600 dolarów za niecałe pięć funtów sera). Cabrales leżakowały w górskiej jaskini przez co najmniej osiem miesięcy i sprowadzano je pieszo. Szczęśliwym nabywcą był restaurator Iván Suárez, który w 2019 r. kupił także poprzedni bijący rekord ser – kolejny cabrales – tym razem za stosunkowo marną kwotę 16 142,41 dolarów za koło ważące 5,78 funta.

Cabrales to jeden z najdroższych serów na świecie i podlega surowym przepisom dotyczącym chronionej nazwy pochodzenia (DOP), które obejmują dojrzewanie w naturalnych jaskiniach wapiennych w Parku Narodowym Picos de Europa w Asturii. Powstałe sery są znane ze swojej ostrości, bogactwa i ostrości. Rzadkość sera i ciężka praca w niego włożona skutkują średnią ceną wynoszącą 30 dolarów za funt — zdecydowanie wyższą, ale znacznie rozsądniejszą niż ceny, jakie płacił Suárez.

Tani ser ma często mniej złożony smak

Kiedy widzisz ceny drogich serów, kuszące jest wybranie najtańszego, jaki możesz znaleźć. Ale jest powód, dla którego sery rzemieślnicze są droższe – i nie wynika to tylko z pracy potrzebnej do ich wyprodukowania. Tani ser jest często mniej złożony pod względem aromatu i smaku. Na przykład tanie sery cheddar mają ostry, prawie cierpki smak i potencjalnie gumowatą konsystencję. Sery, których okres przydatności do spożycia został przedłużony dzięki konserwantom i pakowaniu próżniowemu w plastiku, będą prawdopodobnie również smakować bardziej sztucznie i mniej żywo niż ich rzemieślnicze odpowiedniki.

Ekspertka od serów, Liz Thorpe, w wyprodukowanym dla niej filmie bez problemu rozpoznała różnicę między tanimi i drogimi serami Epikuryczny . Tańszy, bardziej przemysłowy ser w stylu brie miał węższy profil smakowy, pozbawiony poszukiwanego posmaku warzyw krzyżowych, który nadawał droższemu brie smak zupa brokułowo serowa . Tymczasem drogi cheddar owinięty w płótno miał bardziej leśny, roślinny aromat niż niedrogi, przemysłowy cheddar w blokach, którego próbowała. Choć w żadnym wypadku nie jest złe, tańszym wersjom tych i innych serów często brakuje po prostu złożoności droższych wersji.

Sery produkowane przemysłowo czerpią korzyści z niższych kosztów i zakupów hurtowych

Rzemieślniczy producenci serów ponoszą sporo kosztów ogólnych, starając się wyprodukować wspaniały ser, niezależnie od tego, czy korzystają z własnego stada mlecznego, czy też korzystają ze składników organicznych. Tymczasem producenci przemysłowi mogą w pełni wykorzystać kilka zalet swojej wielkości, aby utrzymać niższe koszty, takie jak kupowanie mleka towarowego i mechanizacja produkcji w celu ograniczenia wymaganej siły roboczej. Takie cięcie kosztów ostatecznie obniża cenę sera dla konsumenta.

Oczywiście to, że ser jest produkowany przemysłowo, nie musi oznaczać, że jest zły. Sprzedawcy serów mogą wskazać Ci doskonałej jakości sery przemysłowe, takie jak Fromager d'Affinois, potrójnie śmietankowy ser w stylu brie, o którym mówi Zach Berg, sprzedawca serów i właściciel Detroit's Mongers' Provisions CNET kocha pomimo jego statusu przemysłowego. Berg poleca także sery producentów przemysłowych Mitica/Forever Cheese i Hook's. Twój lokalny sprzedawca serów może mieć jeszcze więcej propozycji serów, które smakują wyśmienicie, ale nie obciążają banku.

W przypadku drogich serów krój ma znaczenie

Jednym ze sposobów zaoszczędzenia pieniędzy przy zakupie drogiego sera jest wykorzystanie resztek lub mniej pożądanych kawałków. Niektórzy sprzedawcy serów odkładają dziwne lub nieeleganckie kawałki wspaniałego sera, aby sprzedawać je ze zniżką. Mogą to być małe kliny o dziwnym kształcie pozostałe po porcjowaniu większego bloku lub kawałki o wyższym stosunku skórki do pasty.

A skoro już o tym mowa, nawet jeśli Twój sklep z serami nie sprzedaje chwiejnych klinów po obniżonej cenie, możesz skorzystać ze sposobu krojenia sera, aby uzyskać lepszy zwrot z każdej wydanej złotówki. Sery takie jak parmezan często kroi się w kliny z dużą ilością skórki, która, jednocześnie pyszny dodatek do zup i bulionów , nie jest apetyczne do samodzielnego spożycia. Ponieważ skórka parmezanu wpływa na wagę sera, wybranie kawałka zawierającego dużo skórki oznacza, że ​​zapłacisz więcej za mniej sera. Przeszukaj kosz, aby znaleźć klin z najmniejszą skórką, a uzyskasz najlepszą wartość.

Kalkulator Kalorii

Podłoga:

Wiek:

Wzrost (W Cm):

Waga (W Kg):

Poziom Aktywności Fizycznej: Minimum Niski Przeciętny Wysoki Bardzo Wysoko

Oblicz

Wyślij Mi E -Mail Pokaż Na Stronie