Chociaż nikt nie jest naprawdę jasne, jak to wymówić, przynajmniej wiemy gdzie sos Worcestershire pochodzi z. W 1835 roku lord Sandys, brytyjski szlachcic, powrócił do rodzinnego miasta Worcester po pobycie za granicą w rządzie Bengalskim regionem Indii (przez BBC ). Kiedy wrócił do domu, brakowało mu smaku indyjskiego sosu, którym smakował w Bengalu, i zlecił lokalnym aptekarzom opracowanie substytutu.
Chociaż chemicy, John Lea i William Perrins, planowali zachować część sosu, aby sprzedawać go swoim klientom, sos zrobiony z ryb i warzyw był zbyt ostry. Z jakiegoś powodu zamiast rzucić go, postanowili go przechować w piwnicy i zapomnieli o nim, aż kilka lat później natknęli się na niego podczas wiosennych porządków. Postarzanie dobrze zrobiło sos. W beczce złagodniał i nabrał dużo smaku. Chemicy ucieszyli się i zaczęli sprzedawać swoim klientom starzejącą się wersję sosu.
Sos Worcestershire zaczyna sięgać daleko i szeroko
Sos stał się hitem i był używany w Wielkiej Brytanii głównie jako sos do steków, a Lea i Perrins wkrótce wyeksportowały swoje dzieło na cały świat. Butelki owinięto w papier, aby chronić je podczas rejsu morskiego i do dziś są one owinięte papierem.
Zapisy pokazują, że sos Worcestershire był pierwszą komercyjnie butelkowaną przyprawą, która została przywieziona do Stanów Zjednoczonych, a pierwsza dostawa dotarła do portów Nowego Jorku w 1839 roku (przez Świerk zjada ). Chociaż przepis był utrzymywany w tajemnicy, Lea i Perrins umieścili niektóre składniki użyte w oryginalnej butelce. Były to między innymi: dwa rodzaje octu, słód i spirytus, anchois, sól, cukier, melasa, cebula, czosnek i ekstrakt z tamaryndowca.
Znak towarowy na nazwie wygasł, a wiele różnych firm tworzy własną mieszankę sosu Worcestershire, ale oryginalny sos Lea & Perrins można znaleźć w ponad 75 krajach na całym świecie, w tym w Salwadorze, Hongkongu i Hiszpanii.
