Padma Lakshmi twierdzi, że ten prosty ryż jogurtowy to jej najlepsze pożywienie

Portret Padmy Lakshmi z zaprojektowanym zabiegiem obok zdjęcia ryżu jogurtowego

Zdjęcie: Jacob Fox, Getty Images / Jon Kopaloff

Przy tak wielu wpływach kulturowych z całego świata, Ameryka może być najbardziej ekscytującym i pysznym miejscem do jedzenia. Nasza seria, Amerykańskie jedzenie dzisiaj , pod redakcją gościnną wielokrotnie nagradzanej autorki książek kucharskich i prezenterki telewizyjnej Padmy Lakshmi, celebrujemy bogatą różnorodność amerykańskiej kuchni.

Miska pikantnego, chłodnego ryżu jogurtowego, nabijana nasionami czarnej gorczycy i smażonymi liśćmi curry, to mój najlepszy komfortowy posiłek. To danie, które najbardziej kojarzy mi się z domem. W domu mojej babci, w domu mojej matki, a teraz po długiej podróży mój własny dom. Wszyscy mamy te cenne dania z dzieciństwa, podawane w miskach na kolanach, do spożycia na tylnych gankach i werandach lub po prostu spożywane, opierając się o kuchenny blat. Zapytaj dowolną osobę z południowych Indii, bez względu na to, jak daleko odeszła od swoich pierwotnych korzeni, a powie ci, że nie ma nic bardziej transportującego i odmładzającego. Kiedy moja kuzynka-siostra Rajni rodziła, pierwszą rzeczą, jaką zrobiłam, było ugotowanie garnka z ryżem i upewnienie się, że mamy dość jogurtu i przypraw, abym mogła jeszcze tego samego dnia zabrać ją do szpitala.

Ryż jogurtowy lub „ryż twarogowy”, jak się go nazywa na subkontynencie indyjskim, to żywność odżywcza. To podstawowy element pudełka śniadaniowego, który miliony dzieci noszą do szkoły lub do biura w srebrnych pudełkach tiffin, ułożonych po trzy i cztery sztuki. Można go podać na rozstrój żołądka lub podać jako ostatnie danie w tradycyjnym smarowaniu weselnym.

Ryż jogurtowy można zrobić za grosze – to tak naprawdę po prostu jogurt (zwykle domowej roboty), ryż i sól, czyli wszystkie produkty, które w indyjskim gospodarstwie domowym są zawsze pod ręką. Aby go udekorować, możesz dodać różne składniki, od nasion granatu, pokrojonego w kostkę i smażonego imbiru, ogórka, aż po suszone ostre papryczki chilli, smażone i dodawane przed podaniem. Niektórzy dodają świeże zielone chili, inni twierdzą, że wystarczy tylko czerwone. Moja mama robi dziesiątki odmian, a moja babcia robi zupełnie inne. Każda rodzina ma swoje preferencje i wszyscy mamy swoje ulubione achary lub pikle, które stanowią uzupełnienie naszego ukochanego twarogu i ryżu.

Pamiętam, że gdy byłam małą dziewczynką, latem w domu mojej babci jadłam ryż jogurtowy na chłodnej marmurowej podłodze. Podawała je z ogromnej metalowej miski, prawą ręką wrzucała małe kęsy do mniejszych, pojedynczych misek, które każda z nas ściskała, siedząc w kręgu wokół niej. Jej lewa ręka była czysta, więc obracała nią miskę, mieszając prawą ręką doskonałe kęsy. Zawsze najsmaczniej jest, gdy jogurt i ryż są wyrabiane ręcznie, najlepiej przez kochającego starszego. Nawet dzisiaj, kiedy moja córka Kryszna o to prosi, zawsze trzeba to mieszać ręcznie. Dla mnie miska jogurtowego ryżu na zawsze będzie oznaczać miłość, troskę i chłodny, słony wytchnienie od całej pikanterii mojego indyjskiego życia w diasporze.