LIS Aleksandra Kasz
Biegając przez 21 sezonów i licząc, 'Piekielna kuchnia' to paradoks wywołującej niepokój rozrywki i kulinarnej rywalizacji na wysokim poziomie. Stawka jest wysoka, emocje jeszcze większe, a nigdy nie wiadomo, który gospodarz Gordon Ramsay zamierza powiedzieć lub zrobić dalej. Program wzbudził przez lata wiele ciekawości, jak to jest rywalizować w programie i wystawiać swoją karierę na linii przed niektórymi z najbardziej uznanych szefów kuchni w branży. Nie wspominając już o aspekcie reality show życia w akademiku ze wszystkimi konkurentami, gdzie z pewnością będzie więcej dramatu niż surowe przystawki podczas obsługi.
Jako najnowszy sezon „Kuchnia piekielna: bitwa wieków” zaczyna się, SN zdobył informacje na temat wszystkiego, co dzieje się w kuchni i poza nią, rozmawiając ostatnio z Current sezon 21 zawodnik Alex Najar. W ekskluzywnym wywiadzie Najar podzielił się zakulisowym wyglądem „Hell's Kitchen”, jakiego jeszcze nie widzieliście. Opowiedział o wszystkich najdrobniejszych szczegółach programu, których nie widać przed kamerą – od dynamiki między zawodnikami, po warunki życia, gdy kamery są wyłączone i wiele więcej. Opowiedział także osobiście o wpływie programu i możliwości współpracy z szefem kuchni Ramsayem.
Alex Najar o dostaniu się do Hell's Kitchen
LIS
Zacznij od opowiedzenia mi trochę o swoim pochodzeniu io tym, jak dostałeś się do „Hell's Kitchen”.
Jestem całkowicie samoukiem. To mój 15 rok w branży, więc ostatnie 10 i pół, 11 lat, byłem całkowicie samoukiem, co jest bardzo trudne. Poszedłem do szkoły gastronomicznej i nienawidziłem tego, i pomyślałem: „To jest do bani. To nie dla mnie”. Miałem nastawienie, aby uczyć się [poprzez] książki kucharskie i zobaczyć, co robią inni szefowie kuchni na całym świecie.
Nigdy tak naprawdę nie chciałem robić „Hell's Kitchen” ani żadnego podobnego programu. Pewnego dnia zajmowałem się swoimi sprawami i dostałem e-maila, SMS-a, wiadomość na Facebooku i wiadomość prywatną na Instagramie od producenta castingu z „Hell's Kitchen” i od razu się zgodziłem. Ona zadzwoniła do mnie. Odbyliśmy 45-minutową rozmowę, a była to niedziela, więc następnego dnia zorganizowali dla mnie wywiad na Zoomie i oto jestem.
Jakie są twoje dotychczasowe doświadczenia z konkurowania w „Hell's Kitchen”?
To było wspaniałe doświadczenie. Spotkanie szefa kuchni Ramsaya było punktem kulminacyjnym i szczytem, ale ludzie nie zdają sobie sprawy, że wszyscy ludzie, których spotykasz, kiedy to robisz - obsada, producenci [itp.]. Zaraz po zakończeniu zdjęć wszyscy dostaliśmy swoje numery i rozmawialiśmy każdego dnia od powrotu. Przez ostatnie dziewięć miesięcy ciągle ze sobą rozmawialiśmy, co jest niesamowite. Nie spodziewałem się, że spotkam i poznam tak wielu wspaniałych przyjaciół i jestem za to bardzo wdzięczny. To na pewno wisienka na torcie.
Doświadczenie Hell's Kitchen nie przypomina tego, co widzisz w telewizji
LIS
Czy oglądałeś poprzednie sezony serialu przed startem?
Trochę, kiedy byłem młodszy, a potem, kiedy dowiedziałem się, że będę w serialu, mieliśmy dwa tygodnie przed wysyłką i oglądałem tyle, ile mogłem. Mówię: „W porządku, muszę się przygotować”. A potem musieliśmy poddać się kwarantannie w hotelu, więc oglądaliśmy sezony 16, 17 i 18. Żadne z tych doświadczeń nie było nawet bliskie temu, przez co przeszliśmy, więc to wcale nie pomogło.
Jak dokładnie program, który oglądamy, przedstawia Twoje rzeczywiste wrażenia? Wydaje się, że wcale nie dużo.
Kiedy przechodzą przez edycję, zawsze jest inaczej. Tak bardzo chciałbym zapłacić komuś, żeby dał mi cały dodatkowy materiał, ponieważ to było zupełnie inne doświadczenie. [Producentów] więcej skoncentrowany na dramacie , gotowanie i takie tam. Nie rejestrują zwariowanych rozmów, które prowadzimy w akademiku, poza ścianą lub podczas kolacji. [To] całkowicie w porządku, ponieważ nie chcesz [niektóre] z tego być w telewizji, ponieważ będziesz wyglądać jak dupek.
Jeśli chodzi o wyzwania, gotowanie, to, co robisz przed kamerą, czy czułeś, że dobrze wiesz, czego się spodziewać? A może to była po prostu kompletna trąba powietrzna od chwili, gdy tam dotarłeś?
Obie. Nie jestem typem osoby, która bardzo łatwo ulega szokowi, ale byłem zszokowany wiele razy w tym programie, co jest świetne. Uwielbiam to, ponieważ uwielbiam być przyparty do ściany i stamtąd pracować. Zdecydowanie miałem własne pomysły, wchodząc, czego się spodziewać, i nic z tego nie ma znaczenia, ponieważ kiedy wejdziesz do kuchni, której nie znasz, gotujesz z ludźmi, z którymi nigdy nie gotowałeś, masz tak wiele kamer na twojej twarzy i jest tam gorąco jak w piekle.
Następnie masz jednego z najlepszych szefów kuchni wszechczasów, krzyczącego na ciebie lub rozmawiającego z tobą, co jest bardzo dziwne w dobry sposób. Wszystko, na co kiedykolwiek się przygotowałem, wyleciało przez okno pierwszego dnia.
Konkurent Alex Najar mówi, że to największe nieporozumienie na temat Hell's Kitchen
LIS
W ciągu ostatnich 20 sezonów „Hell's Kitchen” wiele mediów mówiło o tym, jak to jest za kulisami. Jakie są rzeczy w serialu i co się dzieje, gdy kamery są włączone lub wyłączone, o czym myślisz, że ludzie tak naprawdę nie wiedzą lub nie rozumieją?
Internet jest brutalny — tacy są ludzie. Jest wielu ludzi, którzy są fanami serialu, którzy go oglądają i myślą: „Nie lubię tej osoby, nie lubię tej osoby”. Mieszkałem z tymi ludźmi przez miesiąc i wszyscy są bardzo inny poza aparatem niż w aparacie. Było kilka rozmów lub rzeczy do gotowania, które nie zostały uchwycone i całkowicie to rozumiem. To jest dla telewizji. Chcą, żeby to było super zabawne.
Wygląda na to, że co sezon malują obraz, że wszyscy z was, że wasza dynamika jest po prostu konkurencyjna.
Bardzo tak. To było naprawdę dziwne. Kiedy nadszedł czas, aby rozpocząć gotowanie, tryb rywalizacji został włączony dla wszystkich. W akademikach byliśmy zrelaksowani, mieliśmy tyle czasu, ile mieliśmy, żeby usiąść i porozmawiać o tym, dowiedzieć się czegoś o sobie nawzajem. Gdy tylko [odbyło się] wyzwanie, było to jak… wyzwanie zespołowe, nad tym pracujemy jako zespół. Gdyby to było indywidualne, jestem zdany na siebie, gotowy zrobić to, co muszę.
z czego zrobione są hamburgery McDonald's
Jeśli chodzi o serwis obiadowy, sam to widzisz. Jeśli nie pracujesz jako zespół, oszukujesz samego siebie i wtedy naprawdę oddziela się to od super rywalizujących ludzi i ludzi, którzy próbują utrzymać się na powierzchni, choć trochę toną.
Ile z tego przełącznika jest nieodłączne? Czy jest to niewypowiedziana rzecz, czy też producenci też do tego zachęcają?
To, co widzisz podczas wyzwań i usług, jest surowe. Żaden producent nie wchodzi. Jedyne, co dzieje się z producentami, to tuż przed wyzwaniem, zatrzymują nas i przekraczają zasady. W ten sposób wszyscy wiemy, co robimy. Poza tym jest to walka lub ucieczka, co jest szalone, ponieważ miałem kilka pomysłów, czy jest to w jakiś sposób wyreżyserowane? Nie, w ogóle nie ma scenariusza. Są w tym sprytni. Dostają wielu egoistycznych szefów kuchni i wystawiają ich przeciwko sobie, co jest niesamowite.
Battle of the Ages to doświadczenie edukacyjne dla wszystkich szefów kuchni, mówi Alex Najar
LIS
Twój sezon to bitwa wieków – 20-latkowie kontra 40-latkowie. Czy istnieją [kliki] między starszymi szefami kuchni a młodszymi szefami kuchni?
Troszkę. To wyjątkowa sytuacja, ponieważ czterdziestokilkulatkowie mają o wiele więcej lat doświadczenia niż my. Jednocześnie część z nich nie pracowała na linii od lat. Są przyzwyczajeni do robienia papierkowej roboty, prowadzenia biznesu. Jeśli chodzi o 20-latków, ... wielu młodych chłopaków w zespole było kucharzami liniowymi, zastępcami szefów kuchni, więc pracują na linii każdego dnia, więc to dla nich po prostu kolejny dzień. To tylko kwestia wymyślenia, jak pracować z ludźmi, z którymi nigdy nie pracowałeś.
Na początku była to klika, ponieważ [kiedy] zostajesz przydzielony do grupy, mówisz: „To jest moja grupa, z tym będę rozmawiał”. Kiedy po trzecim dniu poczujesz się komfortowo – ponieważ dzielisz łazienki z ludźmi, pokoje z ludźmi – nie masz wyboru, musisz czuć się komfortowo z ludźmi, których nie znasz. Ta klikalność się skończyła.
Widziałem tak wiele odcinków, odkąd jestem w domu, i wielu ludzi jest dla siebie wrednych. Właściwie wszyscy dobrze się dogadywaliśmy. Wystąpiły pewne problemy, w których zdarzały się sytuacje. Na pewno była trudna miłość. Wszyscy byliśmy jedną wielką kliką, co jest naprawdę dziwne. W ogóle się tego nie spodziewałem, wchodząc w to.
Jak wygląda typowy dzień na planie Hell's Kitchen
LIS
Ile macie wolnego czasu między filmowaniem i co zwykle robicie z tym czasem?
Niewiele wolnego czasu. Fajną rzeczą było to, że jeśli udało ci się przetrwać pierwszy tydzień, niedzielę, wracasz do hotelu. To jak twój czas na nadrobienie zaległości w spaniu, obejrzenie telewizji. Pamiętaj, że nie mamy żadnych telefonów komórkowych ani nic z tych rzeczy. Biorą to całą noc, zanim zaczniemy kręcić.
Na planie, czego wielu ludzi nie widzi, zwłaszcza w telewizji, jest dużo zatrzymywania się i ruszania. Kiedy widzisz ludzi biegnących na początku wyzwania, robimy to trzy razy. Jest dużo zatrzymywania się i odchodzenia, wyjaśniania zasad, jakie składniki moglibyśmy mieć, ktoś musi skorzystać z łazienki, cokolwiek. Wszystko kręciło się wokół harmonogramu szefa kuchni Ramsaya, ponieważ ten facet jest zajęty. Jestem pewien, że nagrywał kilka innych programów.
Kiedy mieliśmy czas, kręciliśmy się wokół. Mieliśmy jacuzzi w akademiku, co jest miłe, więc zanurzyliśmy tam stopy. Trzeciego dnia wszyscy byliśmy dość zmęczeni. Czas wolny był tuż po wyzwaniu, a następnie zwycięska drużyna otrzymuje nagrodę. Odprawiasz konfesjonały, czyli siadasz przed kamerą i rozmawiasz. Zwykle masz kilka godzin przed serwisem, ale nie ma zbyt wiele wolnego czasu, ponieważ martwisz się, denerwujesz się, żeby iść do serwisu. Po nabożeństwie zwykle jest kilka godzin, potem robi się eliminacje, a potem to raczej idzie się do łóżka albo nie śpi się i zajmuje się sprawami spowiedzi.
W typowy dzień, o której godzinie wstajesz i kładziesz się spać?
Budziliśmy się o 5:00, czasem o 4:30 rano, czasem o 6:00. To zależy, a to było w czasie COVID, więc żyliśmy w bańce. Właśnie wtedy, gdy cię budzą, czy to dla wyzwania, czy coś dzieje się w głośnikach, a ty budzisz się ze wspaniałego snu, robisz testy na COVID, dostajesz mikrofon, a potem kręcisz od 18 do 20 godzin dziennie.
Zwykle, kiedy kończę 15-godzinny dzień pracy, jestem tak podenerwowany, że tak trudno mi iść do łóżka. Wielu z nas nawet nie kładłoby się do łóżka przed 2:00 nad ranem, a potem wstawało o 6:00 rano i gotowało się i szło, szło, szło. Rozmawiałem z ludźmi [którzy pytają]: „Czy możesz się zrelaksować?” Ja na to: „Niezupełnie”. To hardcore, to energia. Nigdy nie piłem Red Bulla tak dużo jak w serialu.
Co jedzą uczestnicy podczas kręcenia Hell's Kitchen
LIS
Co jecie?
Naprawdę niesamowite jest to, że mają notatnik na zakupy spożywcze. Co drugi dzień chodzili po zakupy dla nas. Ci, którzy palili, dostali papierosy. Nie było dużo picia, ponieważ jeśli gotujesz następnego dnia, nie chcesz mieć kaca, a ludzie są ranni. Wróciłem do jedzenia, tak jak wtedy, gdy byłem w liceum lub na studiach. To było Gorące kieszenie , batony granola i Gatorades.
Gotujecie dla siebie?
W programie było kilka osób, które dla nas gotowały. Vlad robił obiad każdej nocy. Tara jest matką, więc każdego ranka robiła wszystkim śniadanie, co jest niesamowite. To była kwestia złapania szybkiego kęsa do jedzenia na lunch naprawdę szybko, aby się przygotować. Mieliśmy wielu ludzi, którzy dla nas gotowali i to było niesamowite. Wszyscy po kolei. To było jak wielka szczęśliwa rodzina.
Gordon Ramsay cieszy się ogromnym szacunkiem i uwielbieniem w Hell's Kitchen
LIS
Porozmawiajmy trochę o Gordonie Ramsayu. Bazując na tym, co słyszałeś o jego wejściu do serialu, jak twoje oczekiwania pokrywały się z twoim faktycznym czasem pracy z nim?
Wszyscy go widzimy w telewizji. Wiemy, jak jest przedstawiany. Wchodząc w to, byłem bardzo zdenerwowany, ale byłem gotowy na zaczepki i takie tam. Wchodzenie w to było bardzo stresujące, zwłaszcza spotkanie z nim po raz pierwszy. Pomyślałem: „O rany, on już zacznie”.
Ten człowiek jest prawdopodobnie jednym z najwspanialszych ludzi, jakich spotkałem w życiu. Mając 28 lat, powiem to teraz. Wygraliśmy pierwsze wyzwanie, więc musieliśmy wyjść i zjeść z nim kolację. Odbyliśmy z nim rozmowy, których nikt inny, chyba że byłeś w serialu, nie przyjaźnisz się z nim lub rodziną, nigdy nie będzie, i to naprawdę zmieniło wiele perspektyw.
Mam ludzi, którzy cały czas do mnie podchodzą, pytają: „Jak się miewał Gordon? Czy on na ciebie krzyczał?” Mówię: „Tak, ale to był taki miły człowiek”. Odbyliśmy rozmowy, które prawdopodobnie nigdy nie zostaną wyemitowane, co mi odpowiada, ponieważ jest to dla mnie teraz bardzo sentymentalne. Tak, jest taki, jaki jest przed kamerą, ponieważ sprowadza grupę szefów kuchni, o których myślisz, że powinni wiedzieć, co robią, i nawet pokazuje ci to cztery, pięć razy. Jest w tym super. Kiedy przychodzi czas, aby to zrobić, jeśli tego nie robisz, wpada w złość.
Wielu innych ludzi nie zdaje sobie sprawy, że jego amerykańskie restauracje są dedykowane Amerykanom. Kiedy jedziesz do Wielkiej Brytanii, on ma [17] Gwiazdki Michelina . Jest najlepszym szefem kuchni wszechczasów. To są te same warunki, według których on chce, abyśmy pracowali. Gotujemy steki i takie tam, ale to musi być idealne. Za każdym razem, gdy krzyczał, mówiłem: „Rozumiem, dlaczego krzyczysz”. Krzyczę na to samo.
Poznając go na bardziej osobistym poziomie, czy to sprawia, że jest mniej onieśmielający, gdy masz zamiar postawić przed nim talerz?
Niezupełnie, ponieważ musisz wyznaczyć te granice. On nie jest tam, żeby się z tobą przyjaźnić. Zasadniczo rozmawiasz o jednej z najlepszych prac, jakie możesz dostać. To 250 000 dolarów pensji. Dostajesz pracę w firmie Gordona Ramsaya. To kreator CV jak żaden inny. Musisz potraktować to poważnie. Kiedy prezentujesz jakikolwiek rodzaj jedzenia, nie ma znaczenia, w jakiej sytuacji się znajdujesz, zabawny czy nie, musi być doskonały i nigdy nie jest mniej onieśmielający.
Alex Najar o najważniejszych doświadczeniach edukacyjnych z Hell's Kitchen
LIS
Ogólnie rzecz biorąc, czy czujesz, że dzięki temu doświadczeniu wiele się nauczyłeś jako szef kuchni?
Tak oczywiście. Nauczyłem się, że muszę być bardziej w formie, zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Jest wiele rzeczy, z których zdałem sobie sprawę, że być może zająłem tylne siedzenie, jeśli chodzi o technikę. Zaczynasz zdawać sobie sprawę, że pracujesz dla szefa kuchni, który jest dosłownie jednym z najlepszych. Musisz spojrzeć w lustro i pomyśleć: „Och, kurwa, jest wiele rzeczy, których muszę się jeszcze nauczyć, zrobić i wrócić”. To naprawdę pomogło. Wiele się nauczyłem, nie tak naprawdę jeśli chodzi o jedzenie, ale podstawy i jak prowadzić kuchnię, jak ścierać się z wielkimi osobistościami, kiedy próbujesz przepracować serwis obiadowy i takie tam. To było wspaniałe doświadczenie.
Nie jest do końca jasne, jak bardzo Gordon Ramsay jest zaangażowany w nauczanie was na bieżąco. Jaka była najbardziej przydatna wskazówka kulinarna, której się od niego nauczyłeś?
Sposób, w jaki łowi ryby. Zawsze smażyłam ją skórą do dołu, czy cokolwiek to może być. Jego technika [polega] na smażeniu go z obu stron, a następnie pozwalaniu mu się trochę ochłodzić w gorącym miejscu. Tuż przed podaniem posmaruj go masłem. Obraca rybę prawie jak galaretkę. Jest doskonale ugotowany. Dla mnie gotowanie ryb [było]… wszystkie ryby [były] takie same. To było zupełnie inne.
Widząc jego demo z Homar , to kultowe. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że w homarze jest dużo mięsa. Zwykle jest to ogon i pazury i jest to coś w stylu: „Dlatego to jest takie drogie”. Sposób, w jaki wyciąga stamtąd wszystkie te rzeczy, nigdy bym nie pomyślał, żeby to zrobić.
co to jest masago sushi
Alex Najar opowiada o zaproszonych sędziach i dzikich wyzwaniach w Hell's Kitchen
LIS
Kto był dla ciebie najbardziej ekscytującym jurorem gościnnym w tym sezonie?
Bez wchodzenia w zbyt wiele spoilerów do tej pory, nie wiem, ile mogę powiedzieć. Chciałbym móc dużo powiedzieć, ale Fox siedziałby mi na dupie. Powiedziałbym szczerze, Gordon Ramsay, a potem spotkanie szefa kuchni Jaya [Santosa] i szefowej kuchni Christiny [Wilson] było niesamowite.
Davida Myersa super było się spotkać. Jego restauracja, Dryfujący , w LA to restauracja wyróżniona gwiazdką Michelin. Robiliśmy slidery, a on niedawno otworzył knajpę z burgerami. Naprawdę miło było zobaczyć, jak szef kuchni z gwiazdką Michelin schodzi, by zrobić hamburgery i robi to naprawdę dobrze. Więc ten facet był niesamowity.
Wygląda na to, że wyzwania stają się coraz bardziej dzikie z każdym sezonem. Czy dostajecie jakieś wcześniejsze powiadomienie lub czas na przygotowanie, czy też zostajecie wrzuceni w ciemno?
Zostajemy wrzuceni w ciemno. W miarę upływu sezonu jest wiele ślepych testów smaku. Skrzydła wyrzuciły nas na pętlę. Nie wiedzieliśmy, dopóki nie zobaczyliśmy, jak facet spada i pomyśleliśmy: „Mamy wyzwanie ze skrzydełkami kurczaka”.
[Podczas kolejnego] odcinka budzimy się ze snu i wychodzimy na zewnątrz, gdzie znajduje się 45-metrowa zjeżdżalnia. Pomyśleliśmy: „O cholera, co to jest?” Potem wyjaśniono, że to suwaki, a my mówimy: „O Boże”. Jest 6:30 rano, aw Los Angeles jest zimno o 6:30 rano, szczególnie podczas skoków do wody.
Czy ktoś ucierpiał w tym sezonie? Podpaliliśmy kuchnię? Coś takiego dzikiego?
Nic szalonego, na szczęście. Wielką rzeczą, o którą wszyscy się martwiliśmy, był COVID, ponieważ jeśli ktoś miał COVID, wszystko się zamykało. Było kilka oparzeń i skaleczeń, normalna praca w młynie. Obecnie oglądam sezon 19. Trzy osoby odeszły z powodu kontuzji, więc byłem bardzo wdzięczny, że nic takiego się nie wydarzyło. Nieźle się spaliłem. Uszczypnąłem się kilka razy, ale [to] normalna rzecz w kuchni.
Nowe odcinki z „Kuchnia piekielna: bitwa wieków” emisja w każdy czwartek o 20:00/19:00 CT na FOX i możesz przesyłać strumieniowo odcinki na Hulu.
Ten wywiad został zredagowany dla jasności.
