I Wei Huang/Shutterstock Rachel Grow
amerykański bufety byśmy złapali trochę tego, trochę tamtego, czasem przedzierając się przez to zwykłe uczucie „pełności”. W tej chwili i zanim nadejdą nieuniknione mdłości po obiedzie, nie możemy nie odpowiedzieć na nieodparte wezwanie dekadenckiej pasty, którą mamy przed sobą. Przy tak wielu pysznych opcjach możesz poczuć się jak dziecko podczas kulinarnych Świąt Bożego Narodzenia. Nawet wcześniej Złota Zagroda i inne restauracje bufetowe stały się popularne w Ameryce, Europejczycy już cieszyli się dekadencką pobłażaniem sobie w tej formie wspólnych posiłków, z wyjątkiem tego, że było to nieco bardziej eleganckie.
Pierwszy bufet w Stanach Zjednoczonych powstał w kasynie El Rancho Vegas w latach czterdziestych XX wieku, kiedy wygłodniały pracownik chciał zjeść kanapkę w stosie. Mówi się, że po zebraniu wybranych przez niego składników w barze, hazardziści zwrócili na to uwagę i zapytali, czy mogliby również wziąć udział w akcji wędlin. Zdając sobie sprawę, że będzie w stanie zasilić jedzeniem energię swoich klientów do wydawania pieniędzy, Herb McDonald założył bufet Buckaroo, od którego pochodzi termin „wszystko, co możesz zjeść”. The oryginalna reklama za całodobowy bufet obiecał głodnym klientom „wszystko, co możesz zjeść, i będziesz chciał to wszystko!”
Chociaż słynna nocna przekąska McDonalda ostatecznie doprowadziła do powstania pierwszego w Ameryce bufetu, który z powodzeniem zaspokoił „wyjącego kojota w twoich wnętrznościach”, to Szwecja jako pierwsza wprowadziła tę apetyczną koncepcję do Stanów. Za posiłek, który z pozoru nigdy się nie kończy, możemy podziękować szwedzkiemu szwedzkiemu szwedzkiemu stołowi.
Szwecja wprowadziła posiłki w formie bufetu do Ameryki na Wystawie Światowej
Nowa Afryka/Shutterstock
Myśląc o niektórych najlepsze restauracje bufetowe w Ameryce , ciekawe jest, jak bufet przekształcił się w naprawdę wszechstronne menu od czasu jego pierwszego wprowadzenia. Szwedzki stół, który można przetłumaczyć jako „stół z maślaną gęsią” lub „stół z chleba i gęsi”, po raz pierwszy stał się międzynarodowym hitem podczas jednej z najbardziej udanych imprez olimpijskich na świecie, Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 r. Po takim triumfie w ich stolicy kraju, Szwecji, która chciała dzielić się rozkoszami szwedzkiego stołu z jeszcze większą liczbą ludzi, dlatego w 1939 roku została przywieziona na Wystawę Światową w Nowym Jorku. Restauracja Three Crowns była miejscem, w którym odwiedzający mogli się udać, aby delektować się tym posiłkiem w formie bufetu, który był oferowany na obrotowy stół do przystawek z bogatym menu przystawek i deserów.
W menu szwedzkiego stołu znalazły się dania takie jak pieczona polędwica wieprzowa, pieczony łosoś, stek z polędwicy, kurczak gotowany, smażone przegrzebki i pieczona jagnięcina. Każde danie było dostarczane z własnym sosem lub dodatkiem, a wszystko to za kilka dolców. Było ich nawet kilka szwedzkie potrawy na liście — gulasz wołowy znany jako Sjömansbiff, zupa z dzikiej róży i budyń z suszonych owoców, zwany Fruktsoppa, by wymienić tylko kilka. Oprócz typowych lodów i ciast, większość opcji deserowych była na bazie owoców i była świeża. Kilka lat później Las Vegas Buckaroo Buffet stał się katalizatorem, który ostatecznie stał się jednym z ulubionych sposobów spożywania posiłków w Ameryce.
