Dziwna, nieopowiedziana historia orzechów włoskich

Od dworów królewskich po dawne szlaki handlowe – dziwna historia orzechów włoskich nie jest taka, jakiej można by się spodziewać. Prawdopodobnie nigdy nie zastanawiałeś się, jak starożytne są te orzechy i jak były używane od chwili, gdy ludzie po raz pierwszy odkryli te wszechstronne orzechy. Mają nawet interesującą korelację z rozwojem języka ludzkiego, miały zastosowania ceremonialne i były na tyle popularne w jednym miejscu, że podwoiły się jako waluta. Miały wiele dziwnych zastosowań, o których prawdopodobnie nigdy byś się nie domyślił, a niektóre z nich były bardziej skuteczne niż inne.

Im więcej dowiesz się o tym niesamowitym orzechu, tym większe prawdopodobieństwo, że się na to zdecydujesz jedz je codziennie . Chociaż możesz nie ufać mu w związku z niektórymi dziwacznymi zastosowaniami, jakie przypisywali mu starożytni, ma on wiele udowodnionych korzyści zdrowotnych. Kiedy odkryjemy historię orzecha włoskiego, zrozumiesz, dlaczego przetrwał on od starożytnych cywilizacji po współczesne stoły i prawdopodobnie dalej.

Historia orzechów włoskich sięga kilku milionów lat

Archeolodzy natknęli się na starożytne skamieliny drzew orzechowych w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Najstarsze skamieniałości orzecha włoskiego, na jakie natknęli się naukowcy, pochodzą z gatunku Juglans clarnensis, który rósł w Ameryce Północnej 44 miliony lat temu. W Europie odmiana Juglans bergomensis pojawia się w zapisach kopalnych 11 milionów lat później, co oznacza, że ​​jest to skamielina sprzed 33 milionów lat. Aby spojrzeć na ich istnienie z odpowiedniej perspektywy, najwcześniejsze, o których wiemy, istniały 21 milionów lat po wyginięciu dinozaurów i ponad 43 miliony lat przed pojawieniem się homo sapiens na Ziemi.

Kiedy więc jaskiniowcy zaczęli szukać pożywienia, orzechy te były dostępne do żerowania, chociaż nie były tak powszechne jak obecnie. Chociaż istniały na długo przed pojawieniem się człowieka, dopiero około 7000 lat temu, w epoce brązu, społeczeństwa zaczęły je uprawiać jako niezawodne źródło pożywienia. Wydawało się, że najpierw rozprzestrzeniły się między Bałkanami a Europą Zachodnią. Następnie, w okresie Cesarstwa Rzymskiego, rozprzestrzeniły się po całej Europie Wschodniej.

Największy na świecie producent orzechów włoskich ma z nimi długą historię

najlepiej smakujące mleko czekoladowe

Chiny, największy producent na świecie, dysponują dowodami archeologicznymi, które pozwalają datować drzewa orzechowe w Chinach na około 7335 lat temu. Podobno Zhang Qian wrócił z tymi drzewami po zachodniej wyprawie w poszukiwaniu roślin, sponsorowanej przez cesarza z dynastii Han 2100 lat temu. Analiza genetyczna pokazuje podobieństwa między drzewami z Xinjiangu i drzewami z innych obszarów Chin, co sugeruje, że ta historia może być prawdziwa. Inni upierają się, że Chiny nie zaczęły ich wszędzie uprawiać, dopóki nie wprowadzili ich handlarze z Jedwabnego Szlaku. Zatem źródła z Xinjiangu mogły mieć źródła aż do Europy. Tak czy inaczej, Chiny mają orzechy od tysięcy lat, a ich rozprzestrzenianie się wydaje się mieć ludzkie korzenie.

Chociaż Chiny produkują najwięcej orzechów włoskich na świecie, przechowują je głównie dla własnej populacji, a nie eksportują. Fakt ten ma sens, ponieważ ludność chińska spożywa więcej orzechów niż jakikolwiek inny kraj na świecie. Stały się nawet symbolami statusu, dlatego zamożni nabywcy płacą nawet dziesiątki tysięcy dolarów za zakup dojrzałych orzechów włoskich o największym rozmiarze i doskonałej symetrii.

Orzechy włoskie były przedmiotem handlu na Jedwabnym Szlaku

Kupcy podróżowali tam i z powrotem szlakami Jedwabnego Szlaku przez ponad 1500 lat, począwszy od około 130 roku p.n.e. Podczas gdy Jedwabny Szlak prowadził do Chin, gdzie europejscy i azjatyccy kupcy mogli kupować cenne tkaniny jedwabne, poza jedwabiem handlowano także wieloma innymi towarami. Zarówno orzechy, jak i drzewa dotarły do ​​odległych krain Jedwabnym Szlakiem. Dzisiaj 72% światowej produkcji orzechów włoskich i 64% światowych zbiorów orzechów włoskich przypada na kraje Jedwabnego Szlaku.

Naukowcy nie tylko uważają, że kupcy handlowali tymi orzechami wzdłuż Jedwabnego Szlaku, ale stawiają także hipotezę, że niektórzy ludzie sadzili po drodze całe gaje. Prawdopodobnie zasadzili te z najbardziej pożądanymi cechami do wykorzystania w przyszłości. Nauka stojąca za tym pomysłem wiąże się z faktem, że znaleziono genetycznie podobne drzewa na długich odcinkach biegnących ze wschodu na zachód. Można jednak oczekiwać, że różnorodność genetyczna będzie przemieszczać się na zewnątrz po okręgu, jeśli zasadzi je wiatr lub zwierzęta, a nie ludzie. Naukowcy odkryli także orzechy włoskie w Iranie, które mają tę samą genetykę co orzechy włoskie położone w Himalajach oddalone o około 3200 km.

Rozprzestrzenianie się orzechów włoskich wiąże się z ewolucją języka

Naukowcy odkryli ciekawe podobieństwa między ewolucją języka na niektórych obszarach a rozprzestrzenianiem się orzechów włoskich. Jeśli spojrzeć na genetykę orzecha perskiego w lasach azjatyckich, odpowiada ona ewolucji języków od Turcji po Chiny.

Podczas gdy naukowcy badali stare lasy orzechowe w Azji, które, jak podejrzewali, zostały celowo zasadzone, zaczęli zauważać, że słowo oznaczające „orzech” było podobne w wielu językach występujących w pobliżu tych lasów. Postanowili więc porównać mapę podobieństw językowych w tych 39 miejscach z mapą podobieństw genetycznych orzechów. Zgodnie z hipotezą, rozmieszczenie drzew odpowiadało rozwojowi dziesięciu najpopularniejszych języków na tych obszarach.

Badaczka Paola Pollegioni tak wyjaśnia wzajemne powiązania: „To, co stanowi barierę dla ludzi i języka, jest także barierą dla orzecha włoskiego. Ludzie nie mogą wchodzić w interakcje, a orzechy włoskie nie mogą w naturalny sposób wymieniać pyłku ani nasion” (via Świat Aramco ). Zatem w miejscach bez barier (takich jak pustynie i góry) podobna genetyka drzew odpowiadała podobnym słowom oznaczającym „orzech włoski”.

Ich kształt spowodował, że starożytne kultury kojarzyły je z mózgiem i jądrami

Niektóre starożytne kultury próbowały określić, jak wygląda roślina, aby zdecydować, w jaki sposób może być użyteczna w lecznictwie. Ta strategia prawdopodobnie nie działała w większości przypadków w przypadku orzechów włoskich, ale warto było spróbować.

Tymczasem starożytni Rzymianie, patrząc na orzechy, widzieli jądra i nazywali je „juglanami”, co jest skrótem od „gruczołów Jowisza”. Od tej rzymskiej nazwy otrzymaliśmy naukową nazwę rodzaju orzecha włoskiego, Juglans, więc Rzymianie założyli, że muszą to być afrodyzjaki.

Nazwa, którą starożytni Grecy nadali orzechom włoskim, to „karyon”, co oznacza „głowa”. Im dłużej się na nie patrzysz – szczególnie na połowę muszli – tym bardziej pomarszczone szczeliny sprawiają, że zaczyna wyglądać jak mózg wystający z czaszki. Dlatego Grecy używali go w kilku środkach na głowę, takich jak wspomaganie wzrostu włosów. Starożytny rzymski pisarz „Historii naturalnej”, Pliniusz Starszy, zasugerował je na porost włosów u niemowląt i bóle głowy. W średniowiecznej Europie lekarze przepisywali je na rany głowy i bóle głowy. Sugerowali je również w przypadku chorób psychicznych i epilepsji.

Wiele kultur wykorzystywało orzechy włoskie do celów leczniczych

Różne grupy stosowały różne części orzechów włoskich w swojej tradycyjnej medycynie. Używali liści do odstraszania komarów i zabijania wszy, a także do leczenia swędzenia, trądziku, odmrożeń i reumatyzmu. Ludzie używali samego orzecha, aby wspomóc pamięć, jako afrodyzjak, na przeziębienia i łagodząc zaparcia. Używali go także na łupież, reumatyzm, bóle mięśni, cukrzycę i słabnący wzrok. W połączeniu z olejkiem musztardowym korzenie są stosowane w walce z wypadaniem włosów. Ludzie używali ich, aby pomóc przy bólach zębów lub próchnicy, a liście i korę korzenia używali jako środka antyseptycznego.

Grecy i Rzymianie łączyli orzechy z miodem i rutą na zapalenie piersi i ropnie; łączyli także orzechy włoskie z miodem, solą i cebulą, aby leczyć ukąszenia (od psów lub ludzi). Palono orzechy dla dzieci cierpiących na kolkę lub oferowano dzieciom spalone orzechy, aby pobudzić wzrost włosów. Plastry orzechowe były popularne w leczeniu chorób skóry, takich jak gangrena i karbunkuły, a także różowych oczu i przerzedzających się lub łysiejących włosów. Na siniaki do gipsu dodawano czosnek. Próbując odeprzeć zarazę pod koniec XVI wieku, Europejczycy zaczęli je jeść z octem lub rutą (czasami z dodatkiem czosnku i soli).

Rdzenni Amerykanie stworzyli sok z łusek czarnego orzecha włoskiego, aby usunąć robaki z ropiejących ran, a także odrobaczyć psy, jako lek przeciwpasożytniczy dla zwierząt gospodarskich i jako lek na reumatyzm. Inne grupy stosowały pastę z łusek z olejkiem musztardowym do gojenia się ran.

Współczesna nauka udowodniła pewne korzyści zdrowotne orzechów włoskich

Chociaż często nie ufamy tradycyjnym zastosowaniom leczniczym roślin, kilka tradycyjnych zastosowań orzechów włoskich jest uzasadnionych. Artykuł w Materiały Indyjskiej Narodowej Akademii Nauk czasopismo ujawnia listę badań, które wykazują kilka możliwości Właściwości zdrowotne orzecha .

Badania pokazują, że liście są przeciwutleniaczami, przeciwbakteryjnymi, przeciwgrzybiczymi, przeciwwirusowymi oraz pomagają i mogą chronić układ żołądkowo-jelitowy. Prawdopodobnie pomagają również obniżyć poziom lipidów, ciśnienie krwi i cholesterol. Zielone łuski mogą chronić wątrobę i nerki oraz mają działanie antybakteryjne i przeciwutleniające. Prawdziwy orzech ma działanie antybakteryjne i przeciwutleniające. Prawdopodobnie jest również pomocny dla tarczycy. Łuska nasion pomaga leczyć rany. olej z orzechów włoskich może pomóc złagodzić ból i stan zapalny. Tymczasem kora ma właściwości antybakteryjne, przeciwprątkowe, przeciwutleniające i przeciwgrzybicze. Dodatkowo pomaga w krzepnięciu. Łodyga działa przeciwgrzybiczo. Tymczasem kwiat może pomóc w stanach zapalnych, depresji i zapewnieniu odpowiedniego poziomu tlenu w tkankach organizmu.

surowe vs gotowane brokuły

Badania pokazują, że mogą pomóc zmniejszyć ryzyko demencji, chorób serca, cukrzycy typu 2 i raka. Kora jest przydatna jako szczoteczka do zębów, nie tylko dlatego, że jest włóknista, ale także dlatego, że zawiera juglon, który zabija wirusy, pasożyty, grzyby i bakterie. Dentyści używają go nawet do zwalczania płytki nazębnej i pomaga wybielić zęby.

Orzechy włoskie należały do ​​zwęglonych produktów spożywczych występujących w Pompejach

Była jesień 79 roku n.e., kiedy wybuchł wulkan, który na zawsze zapisał się w życiu mieszkańców Pompejów we Włoszech. Z tego, co odkryli tamtego dnia, archeolodzy dowiedzieli się wiele o codziennym życiu i jedzeniu w starożytnym Rzymie. Archeolodzy zajmujący się roślinami strączkowymi odkryli soczewicę i fasolę. Do produktów drzewnych zaliczały się oliwki, figi, jabłka, wiśnie, daktyle i śliwki. Poza tym było kilka orzechów drzewnych, takich jak migdały, kasztany i orzechy włoskie. Wśród tych, którzy zginęli tego dnia, był Pliniusz Starszy, który wiele pisał o zaletach orzecha. Zatem fakt, że znajduje się wśród szczątków, nie jest zbyt zaskakujący. Naukowcom udało się ustalić, jakie konkretne odmiany tego pamiętnego dnia były obecne w Pompejach: pospolite orzechy angielskie czy perskie (Juglans regia).

Freski pomogły również dostarczyć dowodów na to, co jedli. Widzisz mnóstwo murali przedstawiających owoce morza i mięso. Jednak fresk odkryty w 2023 roku wydaje się przedstawiać posiłek zawierający orzechy włoskie obok czegoś, co wygląda na prekursor pizzy, wina i owoców wyglądających podobnie do małych ananasów.

Orzechy włoskie pojawiają się w starożytnych i współczesnych rytuałach ślubnych

Orzechy włoskie były na tyle ważne, że od czasów starożytnych symbolicznie pojawiały się na weselach na całym świecie. W starożytnym Rzymie były symbolem płodności, więc panny młode mogły spodziewać się, że rodzina i przyjaciele będą rzucać w nią orzechami włoskimi, gdy udawała się z domu rodzinnego do domu, w którym wkrótce miała zamieszkać z mężem. Panowie młodzi w starożytnej Grecji lubili śpiewać sprośne piosenki ze swoimi młodymi przyjaciółmi na przyjęciu weselnym, jednocześnie rzucając dookoła orzechami. W końcu sprośne teksty i symbole płodności idą w parze, prawda?

W niektórych współczesnych krajach wesela przedstawiają je jako symbol płodności, a miód jako symbol słodyczy. Pary na niektórych greckich weselach zjadają srebrną łyżką symboliczną mieszankę orzechów włoskich i miodu, natomiast pary ormiańskie otrzymują podobną mieszankę od teściowej, gdy docierają do domu, w którym będą razem mieszkać.

Orzechy włoskie były używane jako odświeżacze oddechu

Pliniusz Starszy mówił, że orzechy włoskie są dobrym wyborem, jeśli chodzi o poprawę zapachu oddechu. Szczególnie zalecał, aby po posiłku zawierającym cebulę zjeść te orzechy, aby pomóc w oddychaniu. Ta rada była kontynuowana przez lata. Później, w XVI wieku, Thomas Dawson napisał dokładnie tę samą radę w swojej angielskiej książce kucharskiej.

W 2014 r. dwóch młodych nigeryjskich studentów zdobyło nagrodę w wysokości 1000 dolarów na targach naukowych za swój projekt, w którym zwrócono uwagę na to, czy orzechy włoskie mogą pomóc w walce z nieświeżym oddechem. Wpadli na pomysł projektu, gdy zauważyli, że następnego ranka mieli świeży oddech jedzenie orzechów włoskich przed snem . Bez względu na to, z czym mieszali orzechy, uczestnicy eksperymentu, którzy jedli orzechy, mieli mniej siarkowodoru w ustach, a co za tym idzie, lepszy oddech. Współcześni dentyści czasami nawet sugerują jedzenie orzechów włoskich w przypadku cuchnącego oddechu, ponieważ ich spożycie pomaga usunąć nieprzyjemne zapachy z zębów.

Kiedyś uważano, że orzechy włoskie są antidotum na truciznę

Pliniusz Starszy pisał o środku zapobiegającym zatruciom, który był prawdopodobnie zbyt piękny, aby mógł być prawdziwy. Wystarczyło zjeść mieszankę dwóch suszonych orzechów włoskich z dwudziestoma liśćmi ruty, dwóch fig i soli. Aha, i w przeciwnym razie musiałbyś pościć przez cały dzień, żeby to zadziałało. Jeśli więc martwiłeś się, że twoi wrogowie próbują cię otruć, ta mikstura była prawdopodobnie wszystkim, czego potrzebujesz, aby zapewnić ci bezpieczeństwo.

Pliniusz zaczerpnął ten przepis z odręcznego notatnika króla Mitrydatesa, który generał Pompejusz znalazł wśród rzeczy Mitrydatesa po jego pokonaniu. Król podobno codziennie pił truciznę, aby spróbować zbudować na nią odporność. Mitrydates miał mnóstwo innych antidotów na truciznę, których również używał. Był to jednak jedyny znany nam przepis zawierający te orzechy. Król ostatecznie nie umarł z powodu trucizny, ale to, że nie umarł z powodu trucizny, niekoniecznie dowodzi, że jego antidotum było skuteczne.

Orzechy włoskie od jakiegoś czasu cieszą się ogromną popularnością w Europie

W latach osiemdziesiątych cesarz Karol Wielki nakazał ogrodnikom sadzenie orzechów włoskich w jego posiadłościach. Jednak prawdopodobnie najbardziej spopularyzowały je wyprawy krzyżowe w pierwszej dekadzie XXI wieku. Żołnierze przedstawili przepisy na pasty i sosy z krajów muzułmańskich. W tamtym stuleciu we Francji było na nie tak duże zapotrzebowanie, że zamiast pieniędzy można było oddawać kościołowi dziesięcinę z orzechów włoskich. W pewnym momencie możesz nawet otrzymać pracę jako oficjalny mierniczy orzechów włoskich, aby zapobiec oszustwom.

najlepiej smakująca sałatka typu fast food

Kiedy we Francji w 1663 r. nawiedził głód, orzechy te przetrwały i zapewniły utrzymanie głodnym ludziom, którzy mogli je jeść samodzielnie lub mielić na mąkę i dodawać do mąki żołędziowej, aby upiec chleb. Ponownie przydały się małym francuskim wioskom, którym podczas II wojny światowej brakowało żywności.

giada rozwód mąż powód husband

Niemiecki lekarz Johannes Schröder zaczął przepisywać miksturę ze słodkich orzechów włoskich, aby pomóc w trawieniu w XVII wieku. W przekonaniu, że poprawiają trawienie, Europejczycy zaczęli dodawać je do deserów. Jednak w tym samym czasie autorzy książek kucharskich zaczęli dodawać je do potraw, nie podając żadnych oświadczeń medycznych, ponieważ było ich pod dostatkiem i były dobrze przechowywane.

Większość orzechów amerykańskich pochodzi z Kalifornii

Czarne orzechy włoskie pochodzą z Ameryki Północnej. Jednak to perskie orzechy włoskie (zwane także orzechami angielskimi) są gwiazdami produkcji orzechów włoskich w USA. Najbardziej prawdopodobne jest, że franciszkańscy księża sprowadzili je z Ameryki Południowej do Kalifornii w latach siedemdziesiątych XVIII wieku. Ze względu na ich związek z misjami hiszpańskimi nazywano je „misyjnymi orzechami włoskimi”.

Prawie 100 lat po przybyciu do Kalifornii hodowcy rozpoczęli ich komercyjną produkcję w hrabstwie Santa Barbara. Z czasem zasadziło je wystarczająco dużo ludzi w całym stanie, że perskie orzechy włoskie z Kalifornii ostatecznie stały się najpopularniejszym rodzajem w USA. Większość rośnie w obszarze Central Valley. Podczas gdy Oregon i Waszyngton uprawiają je komercyjnie, świat pozyskuje 99% orzechów włoskich uprawianych w USA z Kalifornii, ponieważ klimat jest dla nich idealny. Temperatura, pora mrozowa i ilość opadów są w Kalifornii bardziej idealne niż w innych częściach kraju.

Istnieje dziwny rekord świata związany z orzechami włoskimi

Jeśli lubisz badać dziwne rekordy świata, jeden jest związany z orzechami włoskimi. Największym rekordzistą jest ten, kto w ciągu minuty potrafi czołem rozbić czołem jak najwięcej orzechów włoskich. Proces ten polega na umieszczeniu orzechów na wielu stołach w dowolny wzór. Następnie zawodnicy pochylają się i za pomocą czoła rozbijają jak najwięcej w ciągu 60 sekund. Do rekordu liczą się tylko te orzechy, które rozpadają się na co najmniej dwie części, więc uczestnicy muszą użyć dużej siły, aby je rozbić.

Zawodnicy uderzają szybko i wściekle, uderzając kilka orzechów na sekundę w rytmie bardziej maszynowym niż ludzkim. Jak można sobie wyobrazić, zawodnicy wychodzą z posiniaczonymi i zakrwawionymi czołami.

Od 2023 r. Naveen Kumar z Indii jest rekordzistą świata w rozbijaniu orzechów czołem z szybkością 273 na minutę, co daje 4,55 orzechów na sekundę. Kumar i inny zawodnik, Muhammad Rashid, mają tendencję do wymiany rekordów świata w tę i z powrotem, próbując zmiażdżyć głowami coraz więcej orzechów.

Orzechy włoskie mają więcej zastosowań niż myślisz

Oczywiście orzechy można jeść na surowo lub jako składnik różnych potraw. Jednak możesz nie wiedzieć, że możesz ugotować sok w słodki, orzechowy syrop. Herbata z czarnego orzecha jest popularna w krajach azjatyckich i składa się z przecedzonego naparu z wody ryżowej, daktyli i orzechów oraz cukru. Można go również wykorzystać do stworzenia trunku o nazwie Nocino, który wykorzystuje zielone orzechy i wymaga sześciu miesięcy fermentacji do odpowiedniego stanu.

Jeśli kiedykolwiek próbowałeś otwierać czarne orzechy włoskie gołymi rękami, prawdopodobnie skończyłeś z poplamionymi rękami. Obserwując tę ​​cechę, rdzenni Amerykanie gotowali na wolnym ogniu niedojrzałe łuski z wodą, aby uzyskać ciemnobrązową farbę do włosów. Przydaje się również do barwienia tkanin lub zamiany na atrament.

Wytwarzanie proszku z suszonych łusek jest również przydatne do barwienia rzeczy po rozpuszczeniu w wodzie. Możliwe jest również użycie proszku muszlowego do usuwania niebezpiecznych materiałów z wody. Muszle naziemne były również używane do czyszczenia części silników lotniczych i wygładzania kół zębatych przed nierównościami. Niektóre firmy używają go jako wypełniacza do dynamitu lub zapobiegają poślizgowi opon. Pomocne jest również usunięcie farby lub wyszorowanie kominów. Zastosowań jest więc wiele.

Kalkulator Kalorii

Podłoga:

Wiek:

Wzrost (W Cm):

Waga (W Kg):

Poziom Aktywności Fizycznej: Minimum Niski Przeciętny Wysoki Bardzo Wysoko

Oblicz

Wyślij Mi E -Mail Pokaż Na Stronie