Nieważne, czy nazwiesz je chipsami czy chipsami, to jedna z najpopularniejszych przekąsek na świecie. Jak popularny? Według Stowarzyszenie Producentów Ziemniaków na Równinach Północnych , przeciętny Amerykanin zjada ich około czterech funtów każdego roku, a w 2011 roku dało to do 1,5 miliarda funtów chipsów ziemniaczanych. Czas Pieniądze mówi, że zjada się około 11,2 miliona funtów frytek Super Bowl Niedziela sam, a to prawie nie do pomyślenia ilość żetonów.
Nie tylko Ameryka uwielbia swoje frytki, istnieje szokująca różnorodność smaków na całym świecie. Wybierz się w podróż, a znajdziesz chili i chipsy czekoladowe, pieczony bekon i ser z wodorostami, jagodami, serem brie i żurawiną, a nawet chipsy o smaku wiewiórki Cajun (przez Sieć spożywcza ). Cały świat je kocha, ale zakładamy, że bardzo niewiele osób zna ich dziwną historię. Chipsy ziemniaczane mają niesamowicie dziwną historię, obejmującą wszystko, od gangsterów z czasów prohibicji po rasizm i pogłoski o tajnych korzyściach, których najlepiej doświadcza się w sypialni. Dziwne? To dopiero początek.
Historia pochodzenia chipsa ziemniaczanego to mit
Popularna opowieść o wynalezieniu chipsa ziemniaczanego mówi, że w 1853 roku nowojorski szef kuchni George Crum podał posiłek Corneliusowi Vanderbiltowi, który odesłał go z powrotem do kuchni, ponieważ frytki były zbyt grube. W odpowiedzi Crum usmażył kilka supercienkich wiórków ziemniaczanych i odesłał je z powrotem, ponieważ niektórzy ludzie po prostu nie lubią krytyki. Frytki stały się hitem, a zwyczaje związane z przekąskami na świecie zmieniły się na zawsze.
czy dunkin donuts mają frappuccino?
A może byli?
Nie tak szybko, mówi JSTOR codziennie . Choć może to być wspaniała historia, żadna z nich nie jest prawdziwa. Zaczynają od tego, że Vanderbilt nie był nawet w USA w czasie, gdy rzekomo wydarzył się incydent, i dodają, że wycinki z gazet z 1849 roku wychwalały kucharkę o imieniu Eliza, która słynęła z umiejętności smażenia ziemniaków. Po raz pierwszy historia o Crumie pojawiła się w 1885 roku, a Vanderbilt nie został nawet włączony w tę historię, aż do ponad stu lat później. Historycy nie mają pojęcia, jaka jest prawdziwa historia, ale podejrzewają, że dokładniejsze jest stwierdzenie, że Crum pomógł ją spopularyzować, zamiast ją wymyślać. Więc skąd to się wzięło?
Mogły zacząć jako zdrowa żywność
Dość ciekawe spróbowali wyśledzić prawdziwe pochodzenie chipsów ziemniaczanych i zgodnie z tym, co odkryli, Amerykanie prawdopodobnie zamiast tego powinni nazywać je „chrupkami”. Choć roszczenia Crum do sławy pojawiły się pod koniec XIX wieku, napisał brytyjski lekarz William Kitchinerer Wyrocznia kucharza w 1822 r. Został wydany w USA w 1829 r. i zawierał przepis na „Ziemniaki smażone w plasterkach lub wiórkach”.
Książka wzywała do obierania ziemniaków, a następnie krojenia ich w plastry lub strugania tak, jak „obiera się cytrynę”. Opiłki – czyli plastry grubości ćwierć cala – miały być następnie smażone „na smalcu lub ściekające”, a gdy były chrupiące, należy je pozostawić do ostygnięcia i posypać z solą . To z pewnością brzmi znajomo, więc kim był ten Kitchiner?
Według przedmowy do książki, był lekarzem najbardziej zainteresowanym przygotowywaniem posiłków. Zauważył, że wiele osób zwraca większą uwagę na jakość pożywienia swoich zwierząt niż na własne, i zebrał książkę, aby nauczyć ludzi prawidłowego odżywiania. Masz to — chipsy ziemniaczane to zdrowa żywność z epoki wiktoriańskiej.
Nigdy nie zostały opatentowane
Mimo że nie wynalazł chipsa ziemniaczanego, George Crum wciąż może być chwalony za spopularyzowanie ich. To on jako pierwszy umieścił chipsy ziemniaczane na kulinarnej mapie niejako i zgodnie z Instytut Technologii w Massachusetts , chipsy ziemniaczane Crum były szalenie popularne i nazywano je „frytkami Saratoga”. Kiedy Crum otworzył własną restaurację, Crumbs House, jedną z rzeczy, które uczyniły ją absurdalnie popularną, był kosz z frytkami, który kładł na każdym stole.
Można by pomyśleć, że zrobiłby coś, by wykorzystać popularność chipa, ale Crum nigdy nawet nie próbował opatentować tego, co w większości celów było jego znakiem towarowym. A to dlatego, że żaden kulinarny geniusz nie pozwoliłby Crumowi nawet ubiegać się o patent. Syn czarnego ojca i matki Indianki, Fox News mówi, że Crum po prostu nie mógł ubiegać się o patent. To była racja, której mniejszości nie lubiły i dlatego też chipsy ziemniaczane były replikowane i sprzedawane bez okruchów.
Lay jak afrodyzjak
Obrazy Getty Chipsy ziemniaczane Lay's są jedną z najpopularniejszych marek w USA, a jeśli jesteś w pewnym wieku (około 11 lat) i masz nastawienie, możesz pomyśleć, że nazwa „Lay's” jest trochę ryzykowna i dość zabawna. O dziwo, nie myliłbyś się całkowicie.
Według Snopy Herman Lay był jedną z pierwszych osób, które przekształciły chipsy ziemniaczane w przedsięwzięcie komercyjne. Zaczynał na południowym wschodzie Ameryki, a jego produkt zyskał dużą popularność dzięki dziwacznym twierdzeniom. Szeptane plotki głosiły, że chipsy mają pewną jakość afrodyzjaku, a to nie jest rodzaj plotki, którą przedsiębiorczy sprzedawca próbowałby zdusić.
przepis na ryż chipotle od pracownika
Wiara w mistyczną, magiczną naturę ziemniaka miała przynajmniej długą historię, mówi: Smithsonian , do XVIII-wiecznej Europy. Uważano, że jest afrodyzjakiem i ma moc leczenia trądu, co może być najdziwniejszą kombinacją supermocy.
Torba to wielka sprawa
Obrazy Getty Dziś wydaje się to całkiem logiczne: chipsy ziemniaczane są w torebkach. Ale przez dziesięciolecia ludzie jedli chipsy ziemniaczane z koszy, beczek lub puszek, a to dla każdego dużo pracy. Dopiero Laura Clough Scudder wprowadziła ideę pakowania chipsów w torebki, aby możliwość ich masowej sprzedaży na skalę komercyjną była naprawdę możliwa.
Według Chipsy i chipsy Scudder był głównie zainteresowany utrzymaniem świeżości frytek. Zleciła swoim pracownikom trochę pracy po godzinach, dając im arkusze papieru woskowanego i prosząc o spędzenie wieczoru na prasowaniu ich razem, tworząc worki, które napełnią i zapieczętują następnego dnia. Jej firma została założona w 1926 roku, a te torby były jedną z pierwszych rzeczy, które dodała do procesu produkcji chipsów ziemniaczanych. Genialne, prawda?
Scudder stworzyła również nazwę swojej firmy w oparciu o świeżość, a żeby ją zagwarantować, wprowadziła do świata chipsów coś jeszcze: daktyle na torebkach.
Al Capone je kochał
Większość wczesnych przepisów na chipsy ziemniaczane wymagała smażenia ziemniaków na smalcu, a smalec to jedno z tych słów, które nawet nie brzmi apetycznie. Dzisiaj używamy oleju do smażenia, a zmiana nastąpiła w bardzo dziwny sposób.
Był rok 1927, kiedy niegdysiejszy bokser Leonard Japp postanowił zarabiać na życie w nieco mniej fizycznie wyczerpujący sposób i zwrócił się ku przekąskom. Jest pierwszym, który przeszedł na smażenie chipsów ziemniaczanych w oleju, a firma odniosła ogromny sukces głównie dzięki jednemu dużemu klientowi: Alowi Capone.
czy smażony ryż jest zdrowy?
Według Tygodnik South Side Capone próbował już chipsów ziemniaczanych w Nowym Jorku i zawsze jako przedsiębiorczy biznesmen, zdał sobie sprawę, że będą idealne dla jego knajp z czasów prohibicji. Japp – który początkowo zaczął sprzedawać frytki na ulicy – wspiął się po drabinie sukcesu, otworzył fabryki, aby wyprodukować tyle frytek, ile potrzebował Capone, a jego smażone na oleju frytki stały się niezwykle popularne. Niestety, antyjapońskie nastroje związane z II wojną światową wymusiły zmianę nazwy, a Japp stał się Jayem. I zgodnie z jego nekrologiem z 2000 roku w in Chicago Tribune , wszystko zaczęło się od początkowej inwestycji biznesowej w wysokości 27,50 USD i zmieniło sposób, w jaki produkujemy żetony.
II wojna światowa uczyniła je jeszcze większymi
II wojna światowa zmieniła wiele rzeczy, w tym chipsy ziemniaczane. Według Jedzenie i picie w historii Ameryki , pierwotnie uznano je za „pokarm nieistotny”, co oznaczało, że cała produkcja chipsów ziemniaczanych musiała zostać wstrzymana do końca wojny. W tym czasie było wystarczająco dużo producentów, którzy mieli siłę, aby skutecznie lobbować za zmianą oznaczenia, a jego unieważnienie było jedną z najlepszych rzeczy, które mogły przytrafić się branży chipsów ziemniaczanych z kilku powodów.
Po pierwsze, cukier był racjonowany, a dostępność słodkich, poprawiających samopoczucie smakołyków była niska. Ludzie zwrócili się do chipsów ziemniaczanych, aby zaspokoić głód przekąsek, a sprzedaż gwałtownie wzrosła.
Za granicą żołnierze również byli utrzymywani przez chipy. Według Telegraf , byli już mocno zakorzenieni w kulturze brytyjskiej, a całe statki wojska wypełnione frytkami (a dokładniej chipsami) były przewożone wahadłowcem, aby dostarczać swoje chrupiące dobro wojskom alianckim na całym świecie.
Dawno nie były aromatyzowane
Smakowe chipsy ziemniaczane to nie tylko coś, co może być wręcz dziwaczne. Znudzona Panda zalicza imbir wasabi, przegrzebki maślano-czosnkowe i miętę pieprzową z białej czekolady do najdziwniejszych, jakie kiedykolwiek znaleźli, a to tylko drapanie powierzchni. Prawie wszystko i wszystko zostało umieszczone na chipsach ziemniaczanych, ale przed latami pięćdziesiątymi było to zwykłe lub nic. Klienci musieli nawet sami dodawać sól, a Poczta Huffington mówi, że następnym razem, gdy zagłębisz się w torebkę chipsów o smaku cappuccino, powinieneś podziękować Irlandczykowi Joe „Spud” Murphy.
Murphy założył Tayto w 1954 roku, co jest dość zaskakujące, biorąc pod uwagę, jak bardzo nie lubił zwykłych żetonów. Nazwał je „mdłymi” i postanowił opracować proces produkcyjny, który umożliwiłby im smakowanie chipsów. On — i pracownik Seamus Burke, dodaje Dość ciekawe — tak, a kiedy wypuścili swój pierwszy smakowy chips, świat przekąsek nie obejrzał się za siebie.
Do dziś najbardziej popularne są pierwsze smaki Tayto: Ser i Cebula, a następnie Sól i Ocet. Tutaj, w USA, pierwsze wydane smaki były inne, ale nie mniej popularne: Sour Cream and Onion oraz Barbecue.
Pringles to tajemnica
Obrazy Getty Po pierwsze, co jest w nazwie? Istnieją dwie różne historie o tym, skąd pochodzi „Pringles” i Atlantycki mówi, że jedną z często powtarzanych opowieści jest to, że dwóch agentów reklamowych zaangażowanych we wczesny marketing mieszkało na Pringle Drive w Cincinnati. Istnieje jednak inna teoria i jest to możliwość, że zostały nazwane na cześć Marka Pringle, wynalazcy, który spędził dużo czasu próbując stworzyć proces produkcyjny, który dawałby regularne kształty chipsów ziemniaczanych.
To nie jedyna debata na temat Pringles – jest też pomysł, że technicznie nie są to chipsy ziemniaczane – przynajmniej nie zgodnie z orzeczeniem FDA z 1975 r., zauważa Jedzenie i wino . Ponieważ są one wytwarzane w innym procesie, muszą być oznaczone jako „chipsy ziemniaczane z suszonych ziemniaków” i jest jeszcze jeden dziwny przypis do historii Pringles. Może dlatego, kiedy po raz pierwszy wyszli, Pringles były w rzeczywistości ponurą porażką. Dopiero po reorganizacji marketingu w 1980 roku opinia publiczna była skłonna zaakceptować te podejrzanie jednolite chipy, a reszta to już historia.
Wypadek samochodowy uratował chipsy ziemniaczane z Cape Cod
Obrazy Getty Jasne, Lay's są świetne, ale czasami masz ochotę na coś nieco innego. Chipsy ziemniaczane z Cape Cod są zdecydowanie takie, a ich frytki z czajnika były lokalnymi faworytami nie bez powodu. Jednak prawie się nie wydarzyły.
Założona w 1980 roku przez Steve'a Bernarda, od początku były problemy — w tym pewna nienawiść ze strony kobiety, która była właścicielem domu, widoczna tylko w oryginalnym logo. Kiedy Bernard usłyszał o tym, biznes był tak trudny, że powiedział: Chicago Tribune , 'Pomyślałem: 'Pani, jeśli chcesz ten biznes, to jest twój.'
Najgorszym momentem był dzień, w którym samochód wbił się w przednią szybę ich sklepu Hyannis. Jego żona i córka były w budynku, ledwo uciekając przed tragedią, ponieważ na sekundy przed katastrofą wybrały tyły. W tym czasie pracowali z ostatnim ładunkiem ziemniaków, dopóki pieniądze z ubezpieczenia nie zmniejszyły presji finansowej, a informacje w lokalnej gazecie dały im rozgłos, którego potrzebowali, aby przetrwać.
Dlaczego Pensylwania?
Gdy Atlas Obscura Dowiedzieli się, że Hanower, Pensylwania była w epicentrum kilku hrabstw, które stanowiły największe w kraju centrum produkcji przekąsek i chipsów ziemniaczanych, zrobili trochę kopania, aby dowiedzieć się, co sprawia, że ten mało prawdopodobny obszar jest tak ważny.
Znaleźli coś w rodzaju idealnej burzy na przekąski: niemieccy imigranci przywieźli precle, czekolada była połączona z portami Filadelfii, cukrem i handlem niewolnikami, a ich ziemniaki też jest wyjątkowe. W okolicy panuje wilgotny klimat, który w połączeniu z odpowiednią ilością kwaśnej gleby sprawia, że są to idealne ziemniaki ziemniaczane.
czy powinienem pić mleko codziennie?
Niektóre z najstarszych firm produkujących chipsy ziemniaczane na świecie znajdują się w tym małym ziemniaczanym raju i są całkiem spore szanse, że jeśli mieszkasz poza PA, być może nigdy nie miałeś Bickel's, Middleswarth, Hartley's lub Gibbles. Ale nadal możesz kupić niektóre żetony zrobione tutaj: Wise, Utz i Herr's wszystkie pochodzą z tego kawałka Pensylwanii, a niektóre z ich żetonów są nadal produkowane w taki sam sposób, w jaki były ponad sto lat temu.
Zostały zaprojektowane tak, że nie można zjeść tylko jednego
Było mnóstwo przekąsek, które zniknęły z radaru świata, więc co sprawia, że chipsy ziemniaczane są tak trwałe? W rzeczywistości kryje się za tym dziwna odrobina psychologii, a w 2013 roku naukowcy przedstawili pewne odkrycia na National Meeting & Exposition of the American Chemical Society (poprzez Sprawy psychologiczne ). Badanie dotyczyło zjawiska zwanego hiperfagią hedoniczną i jest to w zasadzie pomysł, że ludzie jedzą, ponieważ jest im dobrze, a nie dlatego, że naprawdę tego potrzebują.
Chipsy ziemniaczane są niemal przykładem tego schorzenia, a naukowcy twierdzą, że dzieje się tak dlatego, że chipsy zawierają idealną kombinację tłuszczu, węglowodanów i innych wciąż tajemniczych składników, które bezpośrednio wpływają na ośrodki przyjemności w mózgu. Psychologia dzisiaj mówi, że uzależniająca jakość chipsów ziemniaczanych ma również związek z zawartością sodu i jakby tego było mało, Seria dźwięku Okazało się, że te szeleszczące torebki chipsów ziemniaczanych zostały zaprojektowane w ten sposób celowo. Wszystko sprowadza się do wywołania wrażeń zmysłowych, a to ostatecznie sprawia, że jemy więcej, ponieważ bardziej lubimy frytki. Teraz wiesz.
